Myanmar Monk Student Association

၁၉၀၀ ျပည္႔ႏွစ္မ်ားဆီက ဂၽြန္အဲလ္ဖလက္ ၀က္တ္ကင္စ္ ဆိုသူက ေလဒီစ္ဟုမ္း ဂ်ာနယ္မွာ ၂၁ ရာစု လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ႔ ၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြကို အခန္းဆက္ ေရးသားခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီ ေျမာက္ျမားလွတဲ႔ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြထဲမွာ အနာဂတ္ ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးက ဘယ္လိုျဖစ္လာမွာလဲ ဆိုတာလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြထဲမွာ "တကၠသိုလ္ပညာေရးဟာ လူတိုင္းအတြက္ အခမဲ႔ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္တဲ႔။ အမ်ဳိးသား တကၠသိုလ္ၾကီးေတြ မ်ားစြာေပၚေပါက္လာပါလိမ္႔မယ္။ ကေလးေတြဟာ အေျခခံအဂၤလိပ္သဒၵါကို လြယ္ကူရွင္းလင္းစြာ သင္ၾကားခြင္႔ရလိမ္႔မယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔ သင္ယူမႈေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သက္သာမွႈေတြ ရွိလာပါလိမ္႔မယ္။
ဆင္းရဲတဲ႔ကေလးေတြဟာ ေက်ာက္သင္ပုန္း ၊ အ၀တ္အစား ၊ စာအုပ္ေတြကုိ အခမဲ႔ ရရွိပါလိမ္႔မယ္။ ထူးခၽြန္ၿပီး အမွန္တကယ္ မတတ္ႏိုင္တဲ႔ ကေလးေတြအတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းလခေတြကိုလည္း အစိုးရက ပံံ႔ပိုးေပးပါလိမ္႔မယ္။ ဆရာ၀န္ေတြကလည္း အစိုးရေက်ာင္းေတြက ပံုမွန္လာေရာက္ၿပီးေတာ႔ ဆင္းရဲတဲ႔ ကေလးေတြကို က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ေစာင္႔ေရွာက္မႈေတြကိုလာေရာက္ စစ္ေဆးကာ လိုအပ္တာေတြကို ပံ႔ပိုးပါလိမ္႔မယ္။
အရမ္းဆင္းရဲတဲ႔ ကေလးေတြအတြက္ လိုအပ္ရင္ ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္ကုိ အခမဲ႔ ၾကိဳပို႔ေပးတဲ႔အျပင္ သင္ခန္းစာအတြင္း ေန႔လည္စာကိုလည္း အခမဲ႔ ရရွိပါလိမ္႔မယ္။ အပန္းေျဖခရီးထြက္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ကေလးေတြကို ကမၻာအႏွံ႔အလည္ ပို႔ေပးပါလိမ္႔မယ္ ။ က်င္႔၀တ္နဲ႔ အိမ္တြင္းမႈဆိုင္ရာ ပညာရပ္ေတြကို အေရးၾကီးတဲ႔ သင္ခန္းစာေတြအျဖစ္ ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ၾကားၾကပါလိမ္႔မယ္" ဆိုတဲ႔ ခန႔္မွန္းခ်က္ေတြပါပဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ႔ စစ္အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ဘတ္ဂ်က္ရဲ႕ ၁.၂ ရာခုိင္ႏွႈန္းကိုသာ ပညာေရးအတြက္ သံုးတယ္လို႔ မၾကာခင္က အစီရင္ခံစာေတြအရ သိရွိရပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနည္းဆံုး ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယူနီဆက္ဖ္ ရဲ႕ အစီရင္ခံစာတစ္ခုအရဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ကေလး ၁၀ ေယာက္မွာ ၃ ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းလံုး၀ တက္ခြင္႔မရခဲ႔ပါဘူး။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ၄၀ ရာခုိင္ႏွႈန္းဟာ မူလတန္း ပညာေရးကို တက္ေရာက္ခြင္႔ မရၾကပါဘူး။ ၂၆ ရာခိုင္ႏွႈန္းေသာ မိဘေတြဟာ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားဖို႔အတြက္ ေငြေၾကး မတတ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။
ေနာက္ ေက်ာင္းတက္ခြင္႔ရတဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ၆၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းဟာလည္း ပညာေရးကို ဆံုးခန္းမတိုင္ခဲ႔ၾကပါဘူး။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးရင္လည္း လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ တကၠသိုလ္၀င္တန္းမွာ ရရွိခဲ႔တဲ႔ အမွတ္ေတြအရ သူတို႔ စိတ္၀င္စားသည္ျဖစ္ေစ မ၀င္စားသည္ျဖစ္ေစ တကၠသိုလ္မွာ အထူးျပဳဘာသာရပ္ကုိ ယူၾကရပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ ပဋိပကၡေတြကလည္း ပညာေရးကို ေႏွာင္႔ေႏွးေအာင္ ဖန္တီးေနျပန္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာ ကေလးေတြနဲ႔ ဆရာေတြဟာ တိုက္ပြဲေတြရဲ႕ လြတ္ရာကို ထြက္ေျပးၾကရပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာေတြ ဆိုတာလည္း လခေတြ ပံုမွန္ မရၾကပါဘူး။
ေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပသနာႀကီးတစ္ခုက ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈပါပဲ။ အထူးသျဖင္႔ ပညာတတ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးျပသနာကို အစိုးရရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပံု ညံ့ဖ်င္းလွတဲ႔အတြက္ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပရင္း တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ဖို႔ ျပည္ပကို ထြက္လာၾကၿပီး တတိယႏိုင္ငံေတြမွာ ျပန္လည္အေျခခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားလာၾကျပန္ပါတယ္။
ဒါေတြဟာ လူသားဆိုင္ရာ အရင္းအႏွီးအတြက္ နစ္နာလွပါတယ္။ ဒီနစ္နာမႈေတြဟာ ကာလၾကာရွည္ေလ ပိုမိုဆိုး၀ါးလာေလ ျဖစ္မွာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ မ်ဳိးဆက္အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ယိုစီးမႈေတြ ရွိလာလို႔ပါပဲ။
အထက္က ေျပာခဲ႔တဲ႔ ၀က္တ္ကင္စ္ရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ေတာ႔ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေနပါေတာ႔တယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ အျခားဖြ႔ံၿဖိဳးၿပီး နုိင္ငံမ်ားအတြက္ေတာ႔ ဒါေတြဟာ မွန္သင္႔သေလာက္ မွန္ပါလိမ္႔မယ္။
သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ ပညာရွင္တစ္ဦးက "ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အခုဆိုရင္ အမ်ဳိးသားတကၠသိုလ္ေတြ ရွိေနပါၿပီ။ ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာလည္း အခုဆိုရင္ လာတင္ ဘာသာစကားကို မသင္မေနရဆိုၿပီး မသင္ရေတာ႔ပါဘူး။ ၀င္ေငြနည္းတဲ႔ မိသားစုကလာတဲ႔ ကေလးေတြအတြက္ အခ်ဳိ႕ေသာ ခရိုင္ေတြမွာ အခုဆိုရင္ အခမဲ႔ မနက္စာ ေန႔လည္စာေတြအျပင္ အၾကိဳအပို႔ကိုလည္း ပံ႔ပိုးေနပါၿပီ"
"ဒါေပမဲ႔ ၀က္တ္ကင္စ္ရဲ႕ အျခားေသာ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြဟာ လံုး၀ကို မွားယြင္းေနပါတယ္။ ဒီေန႔ရက္ေတြမွာ ဘယ္သူမွ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေက်ာင္းမွာ သင္ဖို႔ ေျပာၾကားတာေတြ မရွိေသးပါဘူး။ ခ်ဳိ႕တဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာ မ်က္စိနဲ႔ သြားဘက္ဆိုင္ရာ အေထာက္အပံ႔ေတြကို အျပည္႔အ၀ မရေသးပါဘူး။ ဒါ႔အျပင္ ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာလည္း ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ေတြမွာ ကမၻာအႏွံ႔အျပားကို လည္ပတ္ခြင္႔ မရေသးပါဘူး။ တကၠသိုလ္ေတြ ရွိေပမယ္႔လည္း ဒါေတြဟာအခမဲ႔ မဟုတ္ေသးပါဘူး" လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေရာ ဘယ္အခ်ိန္မ်ားမွ ကေလးေတြအားလံုး ေက်ာင္းတက္ႏိုင္မလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွမ်ား ကေလးေလးေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အပူအပင္ကင္းစြာနဲ႔ ပညာသင္ၾကားႏိုင္မွာလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မ်ားက်မွ တကၠသိုလ္ ပညာေရးဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာ ျပန္လည္၀င္ဆန႔္မွာလဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြကို ဘယ္အခ်ိန္မွာမွ အေျဖေတြ႔ၾကမွာလဲ...။
သုခသခင္
Ref : http://curriculumproject.org/education-in-burma
http://www.howtobearetronaut.com/2011/07/what-may-happen-in-the-next-hundred-years-c-1900/
http://www.good.is/post/what-will-education-be-like-in-100-years/