ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ
လုိက္နာက်င္႔သံုးရမည့္ စည္းကမ္း (၅)မ်ဳိး
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာမူ (၅)ရပ္
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္းႀကီး ၉-ဂိုဏ္း
ေထရ၀ါဒ ႏွင့္ မဟာယန ဟူ၍ ယေန႔ ကမၻာတြင္ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ အဓိက ဂုိဏ္း ႏွစ္ ဂိုဏ္း ရွိပါသည္။ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ အခ်ိန္ကမူ အျခားေသာ ဂိုဏ္းမ်ားလဲ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္းသည္သာလွ်င္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ျပင္ပရွိ အဆက္အႏြယ္မ်ားထိေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္းျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ ကာလထိေအာင္ ရွင္သန္လာ၏။
မဟာယနသည္ အဓိကအားျဖင့္ အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း၊ တရုတ္၊ တိဘက္၊ ဂ်ပန္၊ မြန္ဂိုလိယ၊ ကိုရီးယား ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္းျဖင့္ ရွင္သန္ခဲ့သည္။ ေထရ၀ါဒသည္ ပင္မအားျဖင့္ အိႏိၵယ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ႕ပိုင္း၊ သီရီလကၤာ၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ လာအိုတို႔တြင္ ရွင္သန္ခဲ့၏။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ မဟာယနကို ရံဖန္ရံခါ ေျမာက္ပိုင္းဂိုဏ္း ဟု ညႊန္းဆိုၾကၿပီး ေထရ၀ါဒကို ေတာင္ပိုင္း ဂိုဏ္း ဟု ညႊန္းဆိုတတ္ၾကပါသည္။
ထုိဂိုဏ္းႏွစ္ခုတြင္ သိသာထင္ရွားေသာ ကြဲလြဲခ်က္မ်ား ရွိေသာ္လည္း.. သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ ကမၼ၀ါဒ၊ ပဋိစၥသမုပါဒ အစရွိေသာ အေျခခံ တရားမ်ားမွာမူ ဂိုဏ္းႏွစ္ခုစလံုးတြင္ ထပ္တူ တူညီၾကသည့္ အခ်က္ကိုမူ အေလးထားမွတ္ယူ သင့္သည္မွာ အေရးပါေပသည္။ ဂိုဏ္းႏွစ္ခု၏ အဓိက မတူညီမႈမွာ မတူညီေသာ ဦးစားေပးမႈမ်ားႏွင့္ သမိုင္းဆိုင္ရာ ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အဆံုးအမကို လိုက္နာျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ ၿငိမ္းေအးျခငး နိဗၺာန တရားျမတ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေရး .. ေနာက္ဆံုး အႏၱိမပန္းတိုင္ကား အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။
ေထရ၀ါဒ ဟုေသာ အသံုးအႏွဳံးသည္ သက္ႀကီး၀ါႀကီးပုဂိၢဳလ္မ်ား (ေထရ) ေလွ်ာက္ေသာလမ္း ဟု သဒၵါအလိုအရ အဓိပၸာယ္ ရေပသည္။ ေထရ၀ါဒ ဂိုဏ္းသည္ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကို မူလအတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ပါဠိ တိပိဋက (ပိဋကတ္ သံုးပံု)အတိုင္း အစဥ္တစိုက္ လက္ခံပါသည္။ ေထရ၀ါဒဂိုဏ္း၏ အေလးထားမႈမွာ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကို စစ္မွန္ေသာ မူလ အေျခအေနအတိုင္း ထိန္းသိမ္းျခင္း ႏွင့္ အနာဂါတ္ မ်ဳိးဆက္အဆက္က္ လက္ဆင့္ကမ္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ား ဆိုရာတြင္ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားအား လြတ္ေျမာက္ရာကို မည္သို႔ ရွာေဖြရမည္ကို ညႊန္ျပႏိုင္စြမ္း အျပည့္အ၀ ရွိေသာ လြတ္ေျမာက္ေရး အဆံုးအမ လမ္းညႊန္မႈမ်ား ဟု ယူဆရေပမည္။
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ပင္ အဆံုးအမမ်ား၏ စြမ္းရည္ျပည့္၀ ထိေရာက္မႈကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အျမင့္ဆံုး ရွိျမဲ ရွိေနေစရန္ အလို႔ငွာ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကို မူလအတိုင္း ႀကဳိးႀကဳိးပမ္းပမ္း ထိန္းသိမ္းထားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆံုးအမမ်ားကို မူလပံုစံမွ ျပင္ဆင္လိုက္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ တစ္နည္းနည္း ေျပာင္းလဲလိုက္လွ်င္ ထိေရာက္မႈသည္ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေလ်ာ့ပါးသြားဖြယ္ ရွိေပသည္။
ေထရ၀ါဒ ထံုးထမ္းအရ ပါဠိတိပိဋက၌ မပါရွိပဲ သတ္သတ္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ သို႔မဟုတ္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ား ရွိသည္ (ဆိုလိုသည္မွာ တိပိဋိကတြင္ မွတ္တမ္း တင္ခဲ့ျခင္း မရွိပဲ တစ္စံုတရာေသာ ပုဂၢဳိလ္ကို ေဟာၾကားခဲ့ေသာ နက္နဲသည့္ တရားေတာ္ ) ဟူေသာ ခံယူခ်က္ကိုလည္း ပစ္ပယ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လွ်င္ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ ခန္႔ ၾကာမွ စတင္ ေပၚထြန္းလာေသာ္ မဟာယန သုတၱန္မ်ားကို ေထရ၀ါဒက စစ္မွန္သည္ဟု လက္မခံၾကပါ။
ဗုဒၶအဆံုးအမမ်ားကို အဓိက ထိန္းသိမ္းေနသူမ်ားမွာ သံဃာ ဟု ျခံဳငံုေခၚေ၀ၚေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒ သံဃာတို႔သည္ ဗုဒၶက သတ္မွတ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ၊ ၀ိနယပိဋကတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ရဟန္းဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္တို႔ကို အစဥ္တစိုက္ လိုက္နာ က်င့္သံုးၾကသည္။ ထို ရဟန္းဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္မ်ားသည္ ဗုဒၶ၏အဆံုးအမမ်ားကို ေကာင္းစြာတည္တံ့ေစေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ ျဖစ္သည္ဟု ေထရ၀ါဒ သံဃာမ်ားက လက္ခံၾကသည္။ (ဘာသာျပန္ဆိုသူ= ကို၀င္းျပည့္ျဖိဳး) [2]
ပုိ႕စ္တင္သူ ။.............။
( MMSA )
on
Thursday, 23 December 2010
ေခါင္းစဥ္အလိုက္ပို႕စ္မ်ား
ဘာသာေရးဗဟုသုတ
0 ( မွတ္ခ်က္ေရးခ်င္ရင္ )