ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႕
တို႕ရြာတို႕ေျမ၊ တို႕ရြာေျမဝယ္
ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲ ႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကာမ်ိဳး၊ တညိႈညိႈးႏွင့္
ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းၾကိဳေက်ာင္းၾကား
လွည့္လည္သြားလွ်က္
မစားေလရ၊ ဝမ္းမဝ၍
ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႕
တို႕ရြာတို႕ေျမ၊ တို႕ရြာေျမဝယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍
ေတာကျပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလွ်ာ့လံုးလ
သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး
လက္ရံုးမ်ားေျမာင္၊ ဥာဏ္မ်ားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့
ဤေျမဤရြာ၊ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႕စပါးလဲ
ထားေလာ့တာဝန္၊ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း
ဥာဏ္ေရွ႕ပန္း၍
တဝမ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။ ။
(ေဇာ္ဂ်ီ)
ပုိ႕စ္တင္သူ ။.............။
လျခမ္းျမီ
on
Thursday, 17 February 2011
ေခါင္းစဥ္အလိုက္ပို႕စ္မ်ား
ကဗ်ာက႑
0 ( မွတ္ခ်က္ေရးခ်င္ရင္ )