Myanmar Monk Student Association

(၁၁၉)။ မိန္းမႏွင့္ ႏွီးေႏွာေသာရဟန္း၌ အဘယ္မွာ သီလရွိအံ႔နည္း။ အသားစားၾကဴးေသာသူ၌ အဘယ္မွာ သနားရွိအံ႔နည္း။ ေသေသာက္ၾကဴးသည့္သူ၌ အဘယ္မွာ စကားမွန္အံ႔နည္း။ အလိုရမၼက္ႀကီးေသာသူ၌ အဘယ္မွာ အရွက္ရွိအံ႔နည္း။ အပ်င္းႀကီးေသာသူ၌ အဘယ္မွာ အတတ္ရွိအံ႔နည္း။ အမ်က္ႀကီးေသာသူ၌ အဘယ္မွာ ဥစၥာရွိအံ႔နည္း။

(၁၂၀)။ ေသေသာက္ၾကဴးေသာသူသည္လည္းေကာင္း၊ အခါမဟုတ္သည္၌ သြားေလ႔ရွိေသာသူသည္လည္းေကာင္း၊ သဘင္အသြားမ်ားေသာ သူသည္လည္းေကာင္း၊ ေၾကြအန္ အစရွိေသာ ေလာင္းကစားၾကဴးေသာသူသည္လည္းေကာင္း၊ မေကာင္းေသာ အေဆြခင္ပြန္းရွိေသာသူသည္လည္းေကာင္း ပ်င္းရိဖင္႔ႏြဲ႕ေသာ သူသည္လည္းေကာင္း၊ ဤသူတို႔ကား စည္းစိမ္းတို႔သည္ ပ်က္ဆီးအံ႔ေသာ အေၾကာင္းတည္း။

(၁၂၁)။ အသက္ရွင္လ်က္လည္း ေသေသာသူ ငါးဦးမွာ ဆင္းရဲေသာသူ၊ အနာႏွိပ္စပ္ေသာသူ၊ မိုက္မဲေသာသူ၊ ၿမီမ်ားေသာသူ၊ မင္း၀ယ္ကိုယ္ၾကပ္ ခစားေသာသူ .. ဤသူတို႔တည္း။

(၁၂၂)။ ပညာရွိတို႔သေဘာကား မေရာက္ေသးေသာ ေဘးကို ျမင္သည္ရွိေသာ္ အေ၀းကလွ်င္ ၾကဥ္ရာ၏။ ေရာက္ၿပီး ေရာက္ဆဲေသာ ေဘးကို ျမင္မူကား ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ေသာ သေဘာမရွိသည္ ျဖစ္၏။

(၁၂၃)။ ေလာက၌ အအိပ္ၾကဴးေသာသူ၊ ေမ႔ေလ်ာေသာသူ၊ ခ်မ္းသာစြာေနတတ္ေသာသူ၊ အနာရွိေသာသူ၊ ပ်င္းေသာသူ၊ အလိုႀကီးေသာသူ၊ အမႈသစ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာသူ။ ဤခုနစ္ေယာက္ေသာသူတို႔သည္ က်မ္းဂန္မွ ကင္းကုန္၏။

(၁၂၄)။ ေလာက၌ လဲသည္ ေပါ႔၏။ ထိုထက္ လွ်ပ္ေပၚေသာသူသည္ ေပါ႔၏။ ထိုထက္ ဆရာမိဘတို႔၏ အဆံုးအမကို မခံေသာသူသည္ ေပါ႔၏။ ထိုထက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာေတာ္၌ ေမ႔ေလ်ာ႔ေသာသူသည္ ေပါ႔၏။

(၁၂၅)။ ေလာက၌ ေက်ာက္ထီးသည္ ေလး၏။ ထိုထက္ ဆရာမိဘတို႔၏ အဆံုးအမသည္ ေလး၏။ ထိုထက္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ စကားသည္ ေလး၏။

(၁၂၆)။ ေလာက၌ ျခေသၤ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ဆင္သည္လည္းေကာင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဤသူတို႔သည္ အက်ိဳးမရွိေသာ အရပ္ကို စြန္႔၍ သြားကုန္၏။ က်ီးသည္လည္းေကာင္း၊ သမင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ယုတ္မာေသာေယာက္်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ ဤသတၱ၀ါတို႔သည္ မိမိတို႔ က်င္လည္ရာ အရပ္၌သာလွ်င္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။

(၁၂၇)။ ပညာရွိေသာ္ကား လွမ္းေသာ ေျခတစ္ဖက္ႏွင့္တူေသာ အရပ္သစ္ကို ေမွ်ာ္ ္တင္းေသာစိတ္ျဖင့္ သြား၏။ ရပ္ေသာ ေျခတစ္ဖက္ႏွင့္ တူေသာ အရပ္ေဟာင္းကို မခြာေသာစိတ္ျဖင့္ ရပ္၏။ အရပ္သစ္ကို မစူးစမ္းဘဲ ေနရာေဟာင္းကို မစြန္႔ရာ။

(၁၂၈)။ ေလာက၌ ေရာင္း၀ယ္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ အတတ္သင္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ အေစအပါးခံေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း၊ ေမထုန္မီွ၀ဲေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ အရွက္အေၾကာက္ကို စြန္႔သည္ ျဖစ္ရာ၏။

(၁၂၉)။ မိန္းမတို႔၏ အစာစားျခင္းကား ေယာက္်ားတို႔ထက္ ႏွစ္ဆလြန္သည္ျဖစ္ရာ၏။ ပညာသည္လည္း ေလးဆလြန္၏။ လံုလက ေျခာက္ဆ လြန္သည္လည္းျဖစ္၏။ ကာမဂုဏ္တပ္မက္ျခင္းက ရွစ္ဆလြန္၏။ [1]


ေလာကနီတိက်မ္း

စတုရဂၤဗလ အမတ္ႀကီးသည္ ေလာကနီတိက်မ္းအား ဓမၼပဒ ၊ သံယုတ္ ၊ ဇာတ္ ၊ သုတၱနိပါတ္ စေသာ ဘုရားေဟာ က်မ္းဂန္မ်ားမွ လည္းေကာင္း ၊ စာဏက်နီတိ ၊ ဟိေတာပေဒသ စေသာ သကၠတက်မ္းမ်ားမွ လည္းေကာင္း ေရြးထုတ္၍ အပိုင္း (၇) ပိုင္း ခြဲကာ ျပဳစုခဲ့ပါသည္။ ေလာကနီတိက်မ္း၏ မွီရာ နိသယကို ဘႀကီးေတာ္မင္းတရားႀကီးလက္ထက္ သကၠရာဇ္ ၁၁၉၆ တြင္ စကၠိဒၶဘီသီရိသဒၶမၼ ဓဇ မဟာရာဇဓိရာဇ ဂုရု ဘြဲ႕တံဆိပ္္ေတာ္ရ ဆရာေတာ္ ဦးပုတ္က ျမန္မာျပန္ဆိုခဲ့သည္။


ေလာကနီတိ က်မ္း၏ ဂုဏ္ႏွင့္ အက်ိဳး

ေလ့လာသင္ၾကားသူအဖို႔ ေလာကနီတိ က်မ္းသည္ -

* သာေရာ = အႏွစ္သာရ မည္၏။
* မာတာပီတု = မိဖသဖြယ္ မည္၏။
* အာစရိေယာ = ဆရာသမားႏွင့္ တူ၏ ။
* မိေတၱာ = မိတ္ေဆြႏွင့္ တူ၏ ဟူေသာ ဂုဏ္ေလးမ်ိဳး ရွိေလသည္။ အက်ိဳးတရားမ်ားမွာ -
* ဥာဏိ = ဥာဏ္ႀကီးရွင္ ျဖစ္ႏိုင္ျခင္း
* မဟာ = ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္ႏိုင္ျခင္း
* ဗဟုသုေတာ = အၾကားအျမင္ မ်ားႏိုင္ျခင္း ဟူေသာ အက်ိ္ဳးေက်းဇူးမ်ားလည္း ရရွိႏိုင္ေလသည္။

ကိုးကား

1. ↑ ဆရာႀကီး တက္တိုး ၏ ေလာကနီတိ

Retrieved from "http://www.wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%B1%E1%80%9C%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%94%E1%80%AE%E1%80%90%E1%80%AD"
Categories: ဗုဒၶဘာသာ | ျမန္မာ့ ဓေလ့ထုံးစံ

.................
ျမန္မာ့အြန္လိုင္းစြယ္စံုက်မ္း