Myanmar Monk Student Association

(၈၈)။ ဥၾသတို႔၏ အဆင္းကား အသံလွ်င္တည္း။ မိန္းမတို႔၏ အဆင္းကား လင္ကို ျမတ္ႏိုးျခင္းတည္း။ မေကာင္းေသာ ႐ုပ္သဏၭာန္ရွိေသာသူ၏ အဆင္ကား အတတ္တည္း။ ရေသ႔တို႔၏ အဆင္းကား သည္းခံျခင္းတည္း။

(၈၉)။ မိန္းမတို႔၏ ဥစၥာကား အဆင္းတည္း။ ေယာက္်ားတို႔၏ ဥစၥာသည္ အတတ္လွ်င္တည္း။ ရဟန္းတို႔၏ ဥစၥာကား သီလတည္း။ မင္းတို႔၏ ဥစၥာသည္ကား ရဲမက္ဗိုလ္ပါတည္း။

(၉၀)။ ရေသ႔ ရဟန္းတို႔သည္ကား ႀကံဳမွသာလွ်င္ တင့္တယ္ကုန္၏။ ေျခေလးခုရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ကား ဆူကုန္မွသာလွ်င္ တင့္တယ္ကုန္၏။ ေယာက္်ားတို႔သည္ကား အတတ္ပညာရွိမွသာလွ်င္ တင့္တယ္ကုန္၏။ မိန္းမတို႔သည္ကား လင္သားရွိမွ တင့္တယ္ကုန္၏။

(၉၁)။ တတ္လွစြာေသာ ေစာင္းသမားသည္ ငါးရက္မွ် ေစာင္းႏွင့္ကင္းမူ ပ်က္၏။ တတ္လွစြာေသာ ေလးသမားသည္ ခုနစ္ရက္မွ် ေလးႏွင့္ကင္းမူ ပ်က္၏။ ေတာ္မွန္လွစြာေသာ မယားျဖစ္လွ်င္မူလည္း လင္ႏွင့္ တစ္လကင္းမူ ပ်က္၏။ တပည့္တို႔ကား လခြဲကားမူ ပ်က္၏။

(၉၂)။ ကၽြဲကား ညြန္ရွိမွသာလွ်င္ ေမြ႕ေလ်ာ္၏။ ဟသၤာငွက္သည္ ေရကန္ရွိမွသာလွ်င္ ေမြ႕ေလ်ာ္၏။ မိန္းမကား ေယာက္်ားရွိမွသာ ေမြ႕ေလ်ာ္၏။ ရဟန္းကား တရားရွိမွသာလွ်င္ ေမြ႕ေလ်ာ္၏။

(၉၃)။ ထမင္းကိုကား အစာေက်မွ ခ်ီးမြမ္းရာ၏။ မယားကိုလည္း အရြယ္လြန္မွ ခ်ီးမြမ္းရာ၏။ ရဲမက္ကိုကား စစ္ေအာင္၍ ျပန္မွ ခ်ီးမြမ္းရာ၏။ ေကာက္ကို အိမ္သို႔ေရာက္မွ ခ်ီးမြမ္းရာ၏။

(၉၄)။ ႏွစ္လင္ သံုးလင္ ကြာၿပီးေသာ မိန္းမသည္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ေက်ာင္း သံုးေက်ာင္း ေျပာင္းၿပီးေသာ ရဟန္းသည္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာ႔ကြင္းမွ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ လြတ္ၿပီးေသာ ငွက္သည္လည္းေကာင္း ျပဳအပ္ေသာ မာယာမ်ားသည္သာလွ်င္တည္း။

(၉၅)။ သူယုတ္ကို ပုတ္ခတ္သျဖင့္ ယဥ္ေစရာ၏။ မေကာင္းေသာ ခင္ပြန္းကို စကားဆိုၿမဲ မဆိုသျဖင့္ ယဥ္ေစရာ၏။ မေကာင္းေသာ မိန္းမတို႔ကို စည္းစမ္းကို မအပ္ႏွင္းသျဖင့္ ယဥ္ေစရာ၏။ အစာ၌ တပ္မက္ေသာသူကို အစာကို ယုတ္ေစသျဖင့္ ယဥ္ေစရာ၏။

(၉၆)။ လ မွကင္းေသာ ညသည္ မတင့္တယ္။ လႈိင္းတံပိုးမွကင္းေသာ သမုဒၵရာသည္လည္း မတင့္တယ္။ ဟသၤာမွကင္းေသာ ေရကန္သည္လည္း မတင့္တယ္။ လင္မွကင္းေသာ အမ်ိဳးသမီးသည္လည္း မတင့္တယ္။

(၉၇)။ လင္သည္သာလွ်င္ စည္းစိမ္ဥစၥာကို ျဖစ္ေစအပ္၏။ မိန္းမမူကား လံုေစသည္သာလွ်င္တည္း။ ထိုစကားသည္ သင့္စြ။ ေယာက္်ားသည္သာလွ်င္ ပဓာနတည္း။

(၉၈)။ ခပ္သိမ္းေသာ ျမစ္တို႔သည္ ျမစ္ေကာက္သာ ရွိကုန္၏။ ခပ္သိမ္းေသာ ေတာတို႔သည္ ထင္းျဖင့္သာ ၿပီးကုန္၏။ ခပ္သိမ္းေသာ မိန္းမတို႔သည္ ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ အရပ္ကို ရသည္ရွိေသာ္ မေကာင္းမႈကို ျပဳၿမဲတည္း။

(၉၉)။ အၾကင္မိန္းမသည္ ျငင္းခုံတတ္ေသာ အေလ႔ရွိ၏။ ျငဴစူေစာင္းေျမာင္း၍ ေျပာေလ႔ရွိ၏။ ျမင္တိုင္းကိုလည္း တပ္၏။ မ်ားစြာသည္လည္း ခ်က္၍စားတတ္၏။ လင္၏ အဦးစားတတ္ေသာ အေလ႔ရွိ၏။ သူ႔အိမ္သို႔ သြားတတ္ေနတတ္ေသာ အေလ႔ရွိ၏။ ထိုမိန္းမသည္ သားတစ္ရာပင္ ျမင္ျငားေသာ္လည္း ေယာက္်ားသည္ စြန္႔အပ္၏။

(၁၀၀)။ အၾကင္မိန္းမသည္ စားေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ အ၀တ္တန္ဆာ ျပဳျပင္ဆင္ယင္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း၊ အမိကဲ႔သို႔ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ျပဳျပင္တတ္၏။ လွ်ိဳ႕၀ွက္အပ္ကုန္ေသာ မက်စ္မလ်စ္ေသာအရာတို႔၌ ႏွမကဲ႔သို႔ လြန္စြာ ရွက္တတ္၏။ အမႈလုပ္ေသာအခါတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ လင္၏ အပါး၌သြားလာေသာ အခါ၌လည္းေကာင္း ကၽြန္မကဲ႔သို႔ ႐ိုေသစြာ ျပဳတတ္၏။ ေဘးရွိေသာအခါတို႔၌ တိုင္ပင္ဖက္ျဖစ္ရာ၏။ အိပ္ေသာအခါတို႔၌လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ေစတတ္၏။ အေရာင္အဆင္းတို႔ကို ျပဳျပင္ျခင္းတို႔၌ တင့္တယ္စြာ၏။ အမ်က္ထြက္ေသာအခါတို႔၌ သည္းခံတတ္၏။ ထိုမိန္းမကို ျမတ္၏ဟူ၍ ပညာရွိတို႔သည္ ဆိုကုန္၏။ ထိုမိန္းမသည္ ေသသည္၏ အျခားမဲ႔၌လည္း နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရာ၏။

(၁၀၁)။ အၾကင္မိန္းမငယ္သည္ ေရႊေသာ အသားရွိ၏။ သမင္မ်က္စိကဲ႔သို႔ ညိဳေသာမ်က္စိလည္းရွိ၏။ ခါးစည္းတင္က်ယ္ ငယ္ေသာ၀မ္းလည္း ရွိ၏။ ဆင္ႏွာေမာင္းကဲ႔သို႔ အရင္းမွ အဖ်ားတိုင္ေအာင္ သြယ္ေသာ ေပါင္ရွိ၏။ ေျဖ၍ ေနာက္သို႔လန္ေသာ ရွိေသာ အဖ်ားေကာ႔တတ္ေသာ ဆံပင္လည္းရွိ၏။ ႀကီးငယ္မထင္ ညီညြတ္ေသာ သြားအစဥ္လည္းရွိ၏။ နက္ေသာခ်က္လည္းရွိ၏။ ေကာင္းေသာ အေလ႔အထသည္လည္း ရွိ၏။ ထိုသို႔ေသာ မိန္းမငယ္ကို ယုတ္ေသာ အမ်ိဳးတို႔၌ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုမိန္းမပ်ိဳကို ဆက္ဆံ ထိမ္းျမားရာ၏။

(၁၀၂)။ အၾကင္မိန္းမသည္ ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တိုင္း အဖန္တလဲလဲ ေယာက္်ား၏ အျဖစ္ကို အလိုရွိျငားအံ႔၊ ထိုမိန္းမသည္ သိၾကားမင္း၏ မယားသည္ သၾကားမင္းကို အ႐ိုအေသ လုပ္ေကၽြးသကဲ႔သို႔ လင္ကိုအ႐ိုအေသ လုပ္ေကၽြးရာ၏။

(၁၀၃)။ အၾကင္ေယာက္်ားသည္ ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တိုင္း အဖန္တလဲလဲ ေယာက္်ားအျဖစ္ကို အလိုရွိျငားအံ႔၊ ထိုေယာက္်ားသည္ ေျခေဆးၿပီးေသာ ေယာက္်ားသည္ ညြန္ကို ေရွာင္ၾကဥ္သကဲ႔သို႔ သူတစ္ပါး၏ မယားကို ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။

(၁၀၄)။ အရြယ္လြန္ၿပီးေသာေယာက္်ားသည္ တည္သီးမွ်ငယ္ေသာ သားျမတ္ရွိေသာ မိန္းမပ်ိဳကို ယူေဆာင္သိမ္းဆည္း၏။ မိမိအလိုရွိရာ မပါသည္ျဖစ္၍ ေစာင္းေျမာင္းျငဴစူတတ္၏။ လင္အိုတစ္ေယာက္၌သာ ေမြ႕ေလ်ာ္လတၱံဟု မယံုၾကည္။ ထိုေၾကာင့္ ထိုငယ္ေသာမယားကို သိမ္းဆည္းျခင္းသည္ ပ်က္စီးအံ႕သည္၏ အေၾကာင္းတည္း။

.............
ျမန္မာ့အြန္လိုင္းစြယ္စံုက်မ္း