(ေမး) (ကန္ေတာ့ျခင္း)
အရွင္ဘုရား၊
အခ်ိဳ႔ေသာဆရာေတာ္မ်ား၏ သီလေပး ကန္ေတာ့ခန္း ဘုရားရွိခိုးစာအုပ္မ်ားတြင္
ရတနာသံုးပါးကိုသာ ရွိခိုး၍ အနေႏၲာအနႏၲငါးပါး အပါအ၀င္ မိဘဆရာသမားတို႔အား
အဘယ့္ေၾကာင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္း မပါပါသလဲဘုရား။
(ေျဖ)
ၾသကာသ
ၾသကာသ ၾသကာသ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံ ရတနာသံုးပါးတို႔အား အရိုအေသ
အေလးအျမတ္-စသည့္ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခန္းတြင္ ရတနသံုးပါးသာ ပါသည္။ မိဘ၊ ဆရာသမား
စသည္ မပါသည္မွာ ရတနာသံုးပါးအား ကန္ေတာ့လွ်င္ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ အဘိုး၊ အဘြား၊
အကို၊ အမ၊ ႀကီးသူျမတ္သူတို႔အား ျပစ္မွားမိသမွ် အျပစ္တို႔ပါ
ေက်ေပ်ာက္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါးကိုသာ ထည့္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မိမိသည္
အိမ္၌ မိဘမ်ား၊ မိမိထက္ ႀကီးသူ အကို၊ အမ စသည္မ်ား၊ ရပ္ထဲ၊ ရြာထဲရွိ
ႀကီးသူမ်ားကို ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ တပါးပါးျဖင့္ တေန႔မဟုတ္ တေန႔
စိတ္ဆိုးျခင္း၊ စိတ္ေကာက္ျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္းတို႔ျဖင့္ မျပစ္မွားမိေသာေန႔
မရွိ။ ျပစ္မွားမိမည္။ ထိုအခါ ထိုျပစ္မွားမိသမွ်တို႔ကို ထုတ္ေဖာ္၍
ႏႈတ္ျမြက္ထည့္ဆို မေနႏိုင္။ စိတ္ထဲမွ သတိရ၍ ရတနာသံုးပါး ကန္ေတာ့ရာ၌
ထည့္သြင္းကန္ေတာ့မိရန္ အေရးႀကီးလွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးဆရာတို႔သည္
လိုရင္းကိုသာ ထည့္ထားရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳစရာပင္။
********************************************************************************
(ေမး) (ကာေမသုမိစၧာစာရ အကုသိုလ္ ေက်ေပ်ာက္ရန္)
အရွင္ဘုရား၊
ကႆပဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူစဥ္အခါက သူတပါးမယား၌ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္ေသာ
သူေဌးသား ေလးေယာက္တို႔သည္ ေလာဟကုမၻီငရဲ၌ အႏွစ္တေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ခံရသည္ဟု
ၾကားဖူးပါသည္။ ထိုသို႔ ျပစ္မွားလြန္က်ဴးမိေသာအခါ၌ ၄င္းအကုသိုလ္ကံကို
ေျပေပ်ာက္ႏိုင္ရန္ အျခား ကုသိုလ္ကံမ်ားႏွင့္ အစားထိုးကုစား၍ ရ-မရ သိသာေအာင္
ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
(ေမာင္ဇာနည္ထြန္း-ပ်ဥ္းမနား)
(ေျဖ)
ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္
ငါးပါးသီလပါ ဒုစရိုက္မ်ား ကင္းေပ်ာက္၍ ငရဲသို႔ မက်ေရာက္ႏိုင္ရန္
တရားနာျခင္း၊ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ တမဂ္ တဖိုလ္ရေအာင္ အားဖုတ္ႏိုင္ဖို႔
အေရးႀကီးပါသည္။ အနည္းဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ကို ရမွသာ အပါယ္ေဘးမွ
စိတ္ခ်ရပါသည္။ သို႔မဟုတ္က စိတ္မခ်ရပါ။ အနည္းဆံုး မိမိလြန္က်ဴးမိသည္တို႔ကို
ေနာင္တရ၍ ငါးပါးသီလကို ထပ္မံခံယူပါ။
ထို႔ေနာက္
ကာေမသုမိစၧာစာရာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဆိုပါ။ ေနာင္တြင္
ဤကိစၥမ်ိဳး လံုး၀မျဖစ္ေစရဟု အဓိ႒ာန္ျပဳကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို
အဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ပါ။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ေနလွ်င္ ထိုကာေမသုမိစၧာစာရကံ
တျဖည္းျဖည္း အားေသး၍ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးတို႔၏ ၾကားတြင္ ျမႇဳပ္ကြယ္သြား
ႏိုင္စရာရွိေၾကာင္း ေရွးေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေဟာျပေတာ္မူၾကသည္ကို
ၾကားရဖူးပါသည္။
********************************************************************************
(ေမး) (ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ အရက္)
အရွင္ဘုရား၊
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္တေယာက္ကို အရက္ႏွင့္ ေရ ေရာျပီး တိုက္သည္ရွိေသာ္ ေရသာ၀င္၍
အရက္မ၀င္ဟု ဆိုေသာ ပါဠိေတာ္ကို မွတ္သားႏိုင္ရန္ ထုတ္ျပညႊန္းေပးပါဘုရား။
( ေမာင္ဇင္ကိုကို-ေျမာင္းျမျမိဳ႔)
(ေျဖ)
ဒီဃနိကာယ္၊
သီလကၡႏၶ၀ဂၢ အ႒ကထာ-၂၇၃၊ ကူဋဒႏၲသုတ္အဖြင့္တြင္-သေစပိႆ သုရဥၥ ခီရဥၥ မိေႆတြာ
မုေခ ပကၡိပႏၲိ ခိရေမ၀ ပ၀ိသတိ န သုရာ ယထာကႎ ေကာဥၹသကုဏာနံ ခိရ မိႆေက ဥဒေက
ခီရေမ၀ ပ၀ိသတိ န ဥဒကံ ဣဒံ ေယာ န သိဒၶႏၲိေစ၊ ဣဒံ ဓမၼတာ သိဒၶႏၲိ စ
ေ၀ဒိတဗၺံ-ဟု မိန္႔ဆိုသည္။
အဓိပၸါယ္မွာ
ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔ကို ႏို႔ႏွင့္ေရ ေရာ၍ တိုက္လွ်င္ ႏို႔သာ၀င္၍ ေရ မ၀င္ပါ။
ဤသည္မွာ အမ်ိဳးဇာတ္၏ ျပီးစီးျခင္းျဖစ္၍ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ကို
အရက္ႏွင့္ႏို႔ရည္ကို ေရာ၍ တိုက္သည္ရွိေသာ္ ႏို႔ရည္သာ၀င္၍ အရက္မ၀င္ပါ။
ဤသည္မွာလည္း ဓမၼတာ (တရားသေဘာ) ၏ ျပီးစီးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေပသည္။
အရိုင္းစိုင္းဆံုး အရက္ႏွင့္ အယဥ္ေက်းဆံုး အရိယာတရားေတာ္တို႔
ဆန္႔က်င္ပံုကို ဥပမာျပ၍ ဖြင့္ဆိုျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားရာ၏။
********************************************************************************
(ေမး) ( ပါရာဇိကက်လွ်င္)
အရွင္ဘုရား၊
ရဟန္းမ်ားသည္ ေမထုန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပါရာဇိကက်ျပီးလ်က္ ရဟန္း၀တ္ႏွင့္
ဆက္ေနလွ်င္ အျပစ္ပိုႀကီးပါသလား။ သို႔မဟုတ္-လူထြက္လိုက္ပါက ယခုဘ၀ေရာ
ေနာင္ဘ၀မ်ားပါ အျပစ္ ရွိ-မရွိ၊ ငရဲ က်ႏိုင္-မက်ႏိုင္ သိလိုပါသည္။ လူမထြက္ဘဲ
ေနလွ်င္ေသာ္၄င္း၊ လူထြက္လွ်င္ေသာ္၄င္း အဘယ္အရာက ေကာင္းသည္-မေကာင္းသည္ကို
ကရုဏာ ေရွ႔ထား၍ ေျဖၾကားေတာ္မူပါဘုရား။
(သိလိုသူ-စစ္ကိုင္းျမိဳ႔)
(ေျဖ)
ရဟန္းတပါးပါးသည္
ပါရာဇိကက်လွ်င္ ရဟန္းဘ၀မွ ဆံုးရႈံးသြားျပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ရဟန္း၀တ္ျဖင့္ မေနရေတာ့ဘဲ လူထြက္ေနရပါသည္။ ထို႔ေနာက္မွ သာသနာတြင္
ေနလိုလွ်င္ ဆရာရဟန္းထံ သရဏဂံု ေတာင္းခံ၍ ရွင္သာမေဏအျဖစ္ျဖင့္ ေနႏိုင္သည္။
ရဟန္းဘ၀ကိုကား လံုး၀ရႏိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါ။ လူမထြက္ဘဲ ေပ၍ ေနေသာ္လည္း
ရဟန္းေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ထိုရဟန္းသည္ အျပစ္ႀကီးလြန္းလွျပီး တမလြန္ဘ၀၌
အပါယ္ေလးပါးသာလွ်င္ လားရာရွိေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္
ပါရာဇိကက်လွ်င္ လူထြက္ျခင္းသည္သာ အျပစ္မွ ကုစားရာေရာက္သျဖင့္ လူထြက္၍
အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး သာမေဏဘ၀ျဖင့္ အားထုတ္ေနထိုင္သင့္ၾကပါသည္။ သာမေဏဘ၀ကိုလည္း
ပါရာဇိကက်သည့္ရဟန္းဘ၀မွ တိုက္ရိုက္ မကူးႏိုင္ပါ။ လူ၀တ္လဲျပီးမွ သရဏဂံုသီလ
ထပ္မံ ေတာင္းခံ၍ သာမေဏ၀တ္သင့္သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။
********************************************************************************
(ေမး) ( ၀ါသ္ေဆာက္တည္မႈ)
အရွင္ဘုရား၊
သံဃာေတာ္မ်ား ၀ါသ္ေဆာက္တည္ေနစဥ္ ကာလအတြင္း၌ အျခားေက်ာင္းတေက်ာင္းမွ
ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္သံ သဲ့သဲ့မွ်ၾကားရံုျဖင့္ ပ်က္သည္ဆိုသည္မွာ ဟုတ္ပါသလား။
မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ၀ါသ္ေဆာက္တည္ေနျခင္းကို ပ်က္ေစပါသနည္း
ေျဖၾကားေတာ္မူပါဘုရား။
(မေဆြကလ်ာ-ကူမဲျမိဳ႔)
(ေျဖ)
၀ါသ္ေဆာက္တည္ေနေသာ
သံဃာမ်ားသည္ ၀ါသ္ေဆာက္တည္ေနဆဲကာလ (ပရိ၀ါသ္ ေဆာက္တည္ေနခ်ိန္၊ မာနတ္ေဆာက္တည္
က်င့္သံုးေနခ်ိန္ ) အတြင္း အျခားသံဃာတပါးပါး၏ အဆင္း၊ အသံ တို႔ကို ျမင္ရ
ၾကားရလွ်င္ ျမင္ရာ ၾကားရာသို႔ သြားေရာက္၍ ၀ါသ္ကို ေလွ်ာက္ထားရသည္။
ႏႈတ္ျမြက္သံ မဟုတ္၊ ေျခသံ၊ ထီးဖြင့္သံ၊ ဖိနပ္သံမ်ားကို ၾကားလွ်င္လည္း
ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းတေက်ာင္း ေနရာတေနရာ၌
၀ါသ္ေဆာက္တည္ေနလွ်င္ ထိုကဲ့သို႔ အသံမ်ား မၾကားရေအာင္ ႀကိဳတင္၍
ေလွ်ာက္ၾကားထားရန္ လိုအပ္ပါသည္။
********************************************************************************
(ေမး) ( တဏွကၤရာဘုရား၏ မိဖုရားအမည္)
အရွင္ဘုရား၊
တပည့္ေတာ္တို႔ဆီမွ အဘိုးတဦးက သာရမ႑ကမၻာမွာပြင့္တဲ့ တဏွကၤရာျမတ္စြာဘုရား၏
အေလာင္းေတာ္ဘ၀က ၾကင္ဖက္ေတာ္ကို ေျဖဆိုႏိုင္လွ်င္ ဆုခ်မည္ဟု
ဆုေငြထုတ္ထားပါသည္ဘုရား။ ထို႔ျပင္ တဏွကၤရာဘုရားကို လူပ်ိဳဘုရားဟုလည္း
ထိုအဘိုးက ဆိုထားပါသည္။ က်မ္းႏွင့္ စာမ်က္ႏွာပါ ေထာက္ျပ၍
ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
(ရွင္သုမန-လွည္းတန္း၊ မံုရြာျမိဳ႔)
(ေျဖ)
ဗုဒၶ၀င္တြင္
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ဗ်ာဒိတ္ခံယူခဲ့ေသာဘုရားမွစ၍ သာရမ႑ကမၻာတြင္
ပြင့္သည့္ဘုရားေလးဆူ အထိ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာဘုရားမွာ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား
ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဗုဒၶ၀င္၌ ဒီပကၤရာဘုရားမွစ၍ ေဟာထားပါသည္။
ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားမွအစ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား အဆံုး ႏွစ္ဆယ့္ေလးဆူေသာ
ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ ေဗာဓိပင္၊ အသက္ေတာ္၊ အမိအဖ၊ ဇနီးၾကင္ယာ၊ သားေတာ္၊
လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံ၊ သာ၀က၊ သာ၀ိကာ၊ စသည္တို႔ကို အျပည့္အစံု ေဟာထားပါသည္။
ဒီပကၤရာ၏
ေရွး တဏွကၤရာ၊ ေမဓကၤရာ၊ သရဏကၤရာ ဘုရားသံုးဆူတို႔၏ ဆိုင္ရာတို႔ကို
မေဟာခဲ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဘုရားဆိုင္ရာ ဇနီးၾကင္ယာ၊ သားေတာ္၊ လက္၀ဲရံ
လက္ယာရံေတာ္ စသည္တို႔ကို မသိႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားတိုင္းပင္
ဇနီးၾကင္ယာႏွင့္ သားေတာ္မ်ား ရွိၾကပါသည္။ ဘုရားတိုင္းပင္ ပဥၥပရိစၥာဂျဖစ္ေသာ
ဇနီး၊ သား သမီး၊ တိုင္းႀကီး၊ ဥစၥရတနာတို႔ကို စြန္႔၍ ေတာထြက္ၾကရျမဲ
ျဖစ္သျဖင့္ လူပ်ိဳဘုရားဟူ၍ မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဗာဓိကုကၠိဳ ေညာင္ထိုထို
လူပ်ိဳဘုရား မရွိျငား-ဟု ေရွးဆရာတို႔ ဆိုထားၾကပါသည္။
********************************************************************************
(ေမး) ( လူပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဥဒၵိႆမံသ)
အရွင္ဘုရား၊
တပည့္ေတာ္ မိတ္ေဆြတဦးထံ အလည္သြားရာ ထိုမိတ္ေဆြက ၾကက္သားဟင္းျဖင့္
ထမင္းေကၽြးပါသည္။ သူက ရဲရဲသာစား သူငယ္ခ်င္း၊ ၾကက္သားက ပံ႔သကူသား ျဖစ္တယ္။
အျပစ္ကင္းပါတယ္ဟု ေျပာပါသည္။ ရည္ရြယ္၍ သတ္ေသာ အသား မဟုတ္ဟု ဆိုလိုေၾကာင္း
နားလည္ပါသည္။ ထိုႏွင့္စပ္၍ တပည့္ေတာ္တို႔ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ရည္၍
သတ္ေသာအသားကို စားလွ်င္ အျပစ္ရွိပါသလား။ ရဟန္းမ်ားေတာ့ မစားေကာင္းဟု
ၾကားဖူးပါသည္။ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
(ဦးေကာင္းျမတ္-ပဲခူး)
(ေျဖ)
ရဟန္းတို႔၌
ဥဒၵိႆမံသ ေခၚ ရည္၍ သတ္ေသာအသားကို သိလ်က္၊ ျမင္လ်က္၊ ယံုမွားလ်က္ စားလွ်င္
အျပစ္ရွိသည္။ ဥဒၵိႆမံသ ဆိုသည္မွာ မိမိအတြက္ ရည္ရြယ္သတ္ေသာအသားမ်ိဳး
ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖို႔ ထိုအသားကို မိမိအတြက္ ရည္ရြယ္၍သတ္ေၾကာင္း
သိလွ်င္၊ ျမင္လွ်င္၊ ၾကားသိလွ်င္၊ ယံုမွားသံသယရွိလွ်င္ မစားရေပ။ စားလွ်င္
၀ိနည္းေတာ္အရ အာပတ္သင့္ေတာ့သည္။
လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၌ကား
ထိုကဲ့သို႔ ဥဒၵိႆမံသအတြက္ အျပစ္မရွိေပ။ မိမိကိုယ္တိုင္ သတ္ျခင္း၊
သတ္မည္ဆိုသည္ကို သေဘာတူျခင္း၊ သတ္ရန္ တိုက္တြန္းျခင္း၊ ႏႈိးေဆာ္ျခင္း၊
အရိပ္အျမြက္ျပျခင္းမ်ိဳးကိုသာ မလုပ္သင့္ေပ။ ၄င္းမွလြတ္လွ်င္ကား မိမိအတြက္
သတ္သည္ဟု ျမင္ၾကားသကၤာ ရွိေစကာမူ စား၍ အျပစ္မရွိပါ။
ဒုကနိပါတ္
ဗာေလာ၀ါဒဇာတ္ (ဇာ-႒ ၂-၂၃၉ ) တြင္ ဘုရားေလာင္းရေသ့အား စြပ္စြဲလိုေသာ
သူေဌးတဦးက ဆြမ္းကပ္သည္။ ဆြမ္းကပ္ျပီးေနာက္ ယခု သင္စားေသာအစားသည္ သင့္အတြက္
ငါကိုယ္တိုင္သတ္၍ ခ်က္အပ္ေသာ ဥဒၵိႆမံသ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ထိုအသားကို
စားေသာေၾကာင့္ အျပစ္ရွိသည္မဟုတ္ေလာဟု ဆိုသည္။ ထိုအခါ ဘုရားေလာင္းက
ပုတၱဒါရမၸိ ေစ ဟႏၲာ-ဟူေသာ ဂါထာျဖင့္ သီလမရွိေသာသူသည္ သားမယားကိုေသာ္လည္
သတ္၍ (ထိုအသားျဖင့္) အလွဴေပးျငားအံ႔၊ ခႏၲီ ေမတၱာ စသည္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ
သူသည္ ထိုကိုရည္၍ သတ္ေသာအသားကို သိ၊ ၾကား၊ ယံုမွားလ်က္ စားပင္
စားျငားေသာ္လည္း မေကာင္းမႈသည္ လိမ္းက်ံကပ္ျငိျခင္း မရွိေပ-ဟု
ေဟာေတာ္မူထားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔အဖို႔ ဥဒၵိႆမံသ (ရည္၍ သတ္ေသာအသား)
ကို သိ၊ ၾကား၊ ယံုမွားလ်က္ စားပင္စားေသာ္လည္း အျပစ္မရွိဟု
မွတ္သားသင့္ေပသည္။
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၂-ခု ဇြန္လ)
0 ( မွတ္ခ်က္ေရးခ်င္ရင္ )