၀ါဆိုလျပည့္ေန
့ေရာက္တိုင္း အမွတ္ရစရာ ၊အမွတ္တရ ျဖစ္ေစဖို ့ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းအတြက္
ဓမၼစၾကာကို နားလည္သလို ေရးျပခ်င္စိတ္ေပါက္တာနဲ ့ ေရးလက္စ-တရား တရား
-ေဆာင္ပါး မေရးခင္ ဒါေလးကို ေရးလိုက္တာပါ။
ဒီတရားကို
ဒီဘာသာ၀င္ လူတိုင္းလည္း ရင္းနီးေနၾကပါျပီ။ ရင္းနီးတာက ပါဠိေတြကိုအလြတ္ရတဲ့
အထိကို ေနရာအႏွံ ့ျပားသိေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ အႏွစ္သာရကို
သိျပီးက်င့္ေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ ဘူး။ တရားဦးရယ္လို ့သိေနတာ။ ဒါေလးရြတ္လိုက္
ရရင္ကို ကိုယ့္ကိုယ္လည္း ပီတိျဖစ္ေနတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း အသင္းဖြဲ ့ေတြ
အမ်ားၾကီးရွိလာတာေပါ့။
တစ္ခါတစ္ခါ
တစ္ခ်ိဳ ့ေနရာေတြမွာ အသံနဲ ့ျပိဳင္ပြဲေတာင္ က်င္းပ ၾကပါသတဲ့။ တကယ့္
ျမတ္စြာဘုရားရဲ ့ သေဘာကို ဆန္ ့က်င္ရာမေရာက္ေပဘူးလား။ (စဥ္းစားၾကေပါ့ေလ)ကဲ
ဒီသုတ္ဟာ ပြဲဦးထြက္တရားေတာ္ေနာ္.ပြဲဦးထြက္တရားေတာ္ကို
ေဟာဖို ့၊ မေဟာဖို ့ ျမတ္စြာဘုရား ခဏခဏ စဥ္းစားတယ္။ ကိုယ္ရရွိထားတဲ့ တရား
လူေတြကို ေဟာရင္ အလကားျဖစ္ျပီး တန္ဖိုးမသိမွာစိုးတယ္။လူတိုင္းက ကိုယ္ေပးတဲ့အရာကို ျမတ္နိုးမွ မဟုတ္ လား။ ခုဟာက သာမန္ပစၥည္း၊သာမန္လက္ေဆာင္မဟုတ္ေတာ့
စဥ္းစား ရျပီေပါ့။ အင္း..လူေတြကို တရား ေဟာမယ္ဆိုလည္း ငါသိရွိထားတဲ့ တရားက
သာမန္လူေတြအေတြးမ်ိဳးနဲ ့ ေတာင္ၾကံေျမာက္ၾကံ ၾကံလို ့ရတဲ့ တရားမဟုတ္။
နက္ရွိဳင္းတယ္။ျမင္ဖို ့မလြယ္ဘူး။သိနိုင္ဖို ့ဒုန္းေ၀းတယ္။ျ
ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။မြန္ျမတ္တယ္။နားလည္နိုင္စြမ္းရွိသူမွ
နားလည္နိုင္မယ္။ သိမ္ေမြ ့တယ္။ငါေဟာတဲ့ တရားကို အေပ်ာ္အပါး ကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကိးေပ်ာ္ေနတဲ့ လူေတြ ငါတရားကို နားလည္နိုင္ပါ့မလား။ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ထင္တိုင္းၾကဲေလာကၾကီးကို ငါဘယ္လိုလုပ္ျပီး တရားေဟာရမလဲ။ သဲထဲေရသြန္ ငါ့ရဲ ့ တရားေတာ့ အျဖစ္မခံနိုင္ဘူး။မေဟာတာပဲေကာင္းတယ္။
ေဟာလည္း ပင္ပန္းမွာပဲ အဖတ္တင္မယ္။ ဒါ ဘုရားျဖစ္ခါစ ေတြးတဲ့ အေတြးပါ။
ဒီေတြးေနတာကို သဟမၸတိ ျဗဟၼာက သိတယ္။ ဘုရားရွင္ေတာ့ လူေတြ အေပၚမွာ
ဒီလိုေတြးေနျပီဆိုတာ။
အဲဒါနဲ ့ အဲဒီျဗဟၼာၾကီးက အခ်ိဳ ့လူေတြက ဘုရား အေပ်ာ္အပါးနည္းၾကတာ ရွိပါ ေသးတယ္။ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနတဲ့သူေတြလည္း
ရွိပါေသးတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားသာ တရားေဟာမယ္ဆိုရင္ သူတို ့ ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာတဲ့အတိုင္းက်င့္ျပီး တရားထူး ရနိုင္ပါတယ္။ မေဟာခဲ့လိုရွိရင္ေတာ့ သူတို ့အတြက္ မဟာ ဆံုးရံွဴးမႈၾကီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္-လို
့ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္တာမွ သံုးခါၾကီးမ်ားေတာင္ပါပဲလား။ ျမတ္စြာဘုရား
သူေလွ်ာက္ထားပန္တာလည္း အေၾကာင္းတစ္ရပ္၊ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဥာဏ္ေတာ္နဲ
့ၾကည့္ရွဳေတာ္လည္း အဲဒီတိုင္းဘဲေတြ ့ေတာ့- အင္း ဒီလိုဆို
ငါတရားေဟာေတာ့မယ္။ မေသမယ့္တံခါးကို ဖြင့္ေပးေတာ့မယ္။(မငိုရမယ့္တံခါး၊မလြမ္းမေဆြးရမယ့္တံခါး)ကို
ဖြင့္လိုက္ေတာ့မယ္။ တရားေဟာမယ္ ဆိုလိုတာပါ။ ဘယ္သူ ့ကို အရင္ေဟာရမလဲ
စဥ္းစားေတာ္မူျပန္ပါတယ္။ ေလာကီအရာ ဆရာေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ရေသ့၂
ပါးကိုသြားေတြ ့တယ္။ေလာကမွာ လူေတြ အမ်ားၾကီးပါ ေဟာမယ္ဆိုရင္ ဘာလို ့သူတို
့ ကို စိတ္ထဲမွာေပၚတာလည္းဆိုေတာ့
ဆရာျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္၊ေက်းဇူးရွိခဲ့တယ္။ဒါ့ထက္ သူတို ့ရဲ ့ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးက
တရားေတာ္နာရင္ ထိုးေဖာက္သိျမင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ဥာဏ္ရည္ရွိေသြးရွိသူေတြ
ျဖစ္တယ္။လူျပိန္းကိုေဟာလုိ ့ ဘာထူးမွာလဲ။က်ြဲပါးေစာင္းတီး၊ ႏြားပလာတာ ေကြ်း-သလုိျဖစ္မွာေပါ့။ အေရးၾကံဳလာရင္ အက်ိဳးရွိ၊မရွိကို ၾကည့္တတ္ရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ ေနာက္ထပ္စဥ္းစားေတာ္မူျပန္တယ္။ ဘယ္သူ ့ကို တရားေဟာရမလဲဆိုေတာ့-ပဥၥ၀ဂၢီ (၅)ဦးကိုေတြ ့ျမင္ပါတယ္။
လူေတြနားလည္ထားသလို ေျပာတာ ပါ။ (တကယ္တမ္းက ပဥၥ၀ဂၢီ-ဆိုရင္လံုေလာက္ျပီ၊ ပဥၥ-၅ပါး၊၀ဂီၢ-အုပ္စု။) သူတို ့က တရားက်င့္ေဖၚက်င့္ ဖက္လည္းျဖစ္၊တရားက်င့္တုန္းက
လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို လိုေလးေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုထားၾကတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားနဲ
့သူတို ့အခ်င္းခ်င္း ကြဲသြားတာက- သူတို ့က ေခါင္းပါးနိုင္သမွ်
ေခါင္းပါးေအာင္၊ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္တဲ့အထိ က်င့္တယ္။
တစ္ရက္မစားဘဲက်င့္၊ ၂ရက္မစားဘဲက်င့္။စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ သူတိုက က်င့္ေနရင္
ျပီးတာပဲ။မွန္တယ္ထင္လို ့ လုပ္ၾကတယ္။ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ေအးျငိမ္းမႈကို
ရွာၾကတယ္။ အရွာလြဲမွန္း သူတို ့ကိုယ္ကို သူတို ့မသိ။ဘုရားလည္း သူတို ့နဲ
့အတူ အဲလို က်င့္ခဲ့ဘူးတယ္။ သူတို ့က ျမတ္စြာဘုရားကို သေဘာက်လို
့။လူမိုက္အားေပးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမိုက္အလုပ္လုပ္ေနတာကိုမွ မသိ ၾကဘဲ။(မိုက္ေအာင္လုပ္ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္
လူမိုက္အလုပ္လို ့အားမနာတမ္းေျပာရမွာပဲ။)ဘုရားကလည္း အစားေသာက္ကို
မစားဘဲက်င့္ခဲ့တာလည္း ရွိခဲ့တယ္။ပါးစပ္၊ႏွာေခါင္းေတြက ေလမရႈဴပဲ ဘယ္လို
ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို အမ်ိဳးမ်ိဴးကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့တယ္။လုပ္သမွ်အလုပ္ေတြက
အလြဲေခ်ာ္ေတြ။ ၄ႏွစ္၅ ႏွစ္နဲ ့သေဘာမေပါက္ဘူး။ ဘုရားျဖစ္မည့္ဘ၀ေနာ္။
၆ႏွစ္ေျမာက္မွာ သိသြားျပီ။ ငါ- ဒီနည္းမရရင္ ဟုိနည္း ေျပာင္းမယ္။
နဂိုရ္ကေလးဘ၀က အာနပါန-လုပ္ခဲ့တာေလး ျပန္အမွတ္ရသြားတယ္။
ပံုမွန္စားမယ္၊ပံုမွန္အိပ္မယ္။ပံုမွန္က်င့္မယ္။ ပံုမမွန္-လုပ္ခဲ့လို ့ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့တာကို သေဘာေပါက္သြားတယ္။အဲဒါနဲ ့ ခြဲထြက္သြားခဲ့ၾကတာ။ပဥၥ၀ဂၢီ-ေတြက ဒီရဟန္းၾကီးကမၼ႒ာန္းလူထြက္ၾကီး- လို ့ စြပ္စြဲခံရတဲ့အထိေပါ့။ ဒီေနရာမွာ-ပံုမွန္အက်င့္နဲ ့ဘုရားတရားထူး ရခဲ့တာရယ္၊သူတို ့အခ်င္းခ်င္းဆက္စပ္ခဲ့ပံုေလးေတြုသိေစခ်င္လို ့ ေျပာလိုက္တာပါ။
အဲဒါနဲ ့ ျမတ္စြာဘုရားက-
ဓမၼစကၠံ ပ၀ေတၱတံု၊ ဂစၦာမိ ကာသိနံ ပုရံ။
အႏၶီဘူတသိၼ ံ ေလာကသိၼ ံ၊အာဟဥၦံ အမတဒုႏၵဳဘိ ံ။
ဆိုလိုတာက-
ကာသိတိုင္းရဲ ့ျမိဳ ့ေတာ္ကို သြားျပီး တရားစက္ၾကီး စတင္ကာနိုးေတာ့မယ္။ ေလာကလူေတြ အေမွာင္ထဲမွာ ေနသူေတြလို ျဖစ္တယ္၊ တရားစည္ကို ၾကားေအာင္ တီးပါေတာ့မယ္။ ထင္ရွားတာကို ေျပာတာပါ။ တကယ္တမ္းသြားမွာက အဲဒီျမိဳ ့ွက-ဗာရာဏသီ။ အိသိပတန မိဂါဒါ၀ုန္ေတာအုပ္-တဲ့။ခုေခတ္လူေတြ ေျပာၾကသလိုေပါ့။ ဘယ္ကလဲဆိုရင္ ကိုယ့္ျမိဳ ့ကို ေျပာၾကတယ္။ ျပီးမွ အဲနားက ရြာ-ဆိုတာမ်ိဳးလို မွတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား ခရီးကို စတင္ႏွင္ခဲ့ပါတယ္။ေဗာဓိပင္နဲ ့ဂယာရြာၾကား ျမတ္စြာဘုရားနဲ ့ ဥပက ဆိုတဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္နဲ ့ေတြ ့တယ္။ ဘုရားမွန္းမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားကို သူ သိခ်င္တာေမးလိုက္တယ္။ တံုးတိၾကီး ေမးလို ့ကလည္းမေကာင္း။သူျမင္တာကိုလည္း တည့္တိုးေျပာလိုက္တယ္။ ဟာ-အာ၀ုေသာ-
သင္ရဲ ့ အိေျႏၵက တည္ၾကည္တယ္။အသားအေရ ကလည္းလွတယ္။ျဖဴစင္ေနတာပဲ။ သင္ဟာ ဘယ္သူ ့ဆီ ရဟန္းျပဳခဲ့တာလဲ။သင္ရဲ ့ဆရာက ဘယ္သူလဲ။ဘယ္သူ ့တရားကိုႏွစ္သက္သလဲ-တဲ့။ ျမတ္စြာဘုရားက ငါမွာ ဘုရားဖို ့နည္းလမ္းေပးဆရာမရွိ။ လူျပည္နတ္ျပည္မွာ ငါနဲ ့တူသူလည္းမရွိ။ ငါက သမၼာသမၺဳဒၶ- စသျဖင့္ ေျပာခဲ့တယ္။ (အာ၀ုေသာ-ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းပံုစံမ်ိဳး။ရြယ္တူနဲ ့ငယ္သူတို ့ကို သံုးတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။) ဒီေနရာမွာ သေဘာေပါက္လိုက္ပါ-တရားအလုပ္လုပ္ရင္ လွပတယ္ေနာ္။ ေခ်ာေမာတယ္ေနာ္။ လွခ်င္ေခ်ာခ်င္သူမ်ား…….တရားကိုလက္မေႏွးသင့္)။ ဟုေပယ်ာပါ၀ုေသာ- အင္း ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္ေလ- ေခါင္းေလး တဆတ္ဆတ္နဲ ့ ဆန္ ့က်င္ဘက္လမ္းကို သြားပါတယ္။
ဓမၼစကၠံ ပ၀ေတၱတံု၊ ဂစၦာမိ ကာသိနံ ပုရံ။
အႏၶီဘူတသိၼ ံ ေလာကသိၼ ံ၊အာဟဥၦံ အမတဒုႏၵဳဘိ ံ။
ဆိုလိုတာက-
ကာသိတိုင္းရဲ ့ျမိဳ ့ေတာ္ကို သြားျပီး တရားစက္ၾကီး စတင္ကာနိုးေတာ့မယ္။ ေလာကလူေတြ အေမွာင္ထဲမွာ ေနသူေတြလို ျဖစ္တယ္၊ တရားစည္ကို ၾကားေအာင္ တီးပါေတာ့မယ္။ ထင္ရွားတာကို ေျပာတာပါ။ တကယ္တမ္းသြားမွာက အဲဒီျမိဳ ့ွက-ဗာရာဏသီ။ အိသိပတန မိဂါဒါ၀ုန္ေတာအုပ္-တဲ့။ခုေခတ္လူေတြ ေျပာၾကသလိုေပါ့။ ဘယ္ကလဲဆိုရင္ ကိုယ့္ျမိဳ ့ကို ေျပာၾကတယ္။ ျပီးမွ အဲနားက ရြာ-ဆိုတာမ်ိဳးလို မွတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား ခရီးကို စတင္ႏွင္ခဲ့ပါတယ္။ေဗာဓိပင္နဲ ့ဂယာရြာၾကား ျမတ္စြာဘုရားနဲ ့ ဥပက ဆိုတဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္နဲ ့ေတြ ့တယ္။ ဘုရားမွန္းမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားကို သူ သိခ်င္တာေမးလိုက္တယ္။ တံုးတိၾကီး ေမးလို ့ကလည္းမေကာင္း။သူျမင္တာကိုလည္း တည့္တိုးေျပာလိုက္တယ္။ ဟာ-အာ၀ုေသာ-
သင္ရဲ ့ အိေျႏၵက တည္ၾကည္တယ္။အသားအေရ ကလည္းလွတယ္။ျဖဴစင္ေနတာပဲ။ သင္ဟာ ဘယ္သူ ့ဆီ ရဟန္းျပဳခဲ့တာလဲ။သင္ရဲ ့ဆရာက ဘယ္သူလဲ။ဘယ္သူ ့တရားကိုႏွစ္သက္သလဲ-တဲ့။ ျမတ္စြာဘုရားက ငါမွာ ဘုရားဖို ့နည္းလမ္းေပးဆရာမရွိ။ လူျပည္နတ္ျပည္မွာ ငါနဲ ့တူသူလည္းမရွိ။ ငါက သမၼာသမၺဳဒၶ- စသျဖင့္ ေျပာခဲ့တယ္။ (အာ၀ုေသာ-ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းပံုစံမ်ိဳး။ရြယ္တူနဲ ့ငယ္သူတို ့ကို သံုးတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။) ဒီေနရာမွာ သေဘာေပါက္လိုက္ပါ-တရားအလုပ္လုပ္ရင္ လွပတယ္ေနာ္။ ေခ်ာေမာတယ္ေနာ္။ လွခ်င္ေခ်ာခ်င္သူမ်ား…….တရားကိုလက္မေႏွးသင့္)။ ဟုေပယ်ာပါ၀ုေသာ- အင္း ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္ေလ- ေခါင္းေလး တဆတ္ဆတ္နဲ ့ ဆန္ ့က်င္ဘက္လမ္းကို သြားပါတယ္။
ဘုရားရွင္က
သူ ့ကို တရားေဟာရင္ သေဘာေပါက္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိေတာ္မူတယ္။ဒါနဲ ့
ပဥၥ၀ဂၢီတို ့ေနရာ ေရာက္လာပါတယ္။ သူတို ့အားလံုး ဘုရားၾကြလာတာကို
ျမင္ၾကတယ္၊ျမင္ၾကေပမယ့္ တီတိုးတီးတိုး ေျပာထားၾကတယ္။ အိုး-
ရွိမခိုးၾကတမ္း၊ခရီးမၾကိဳၾကစတမ္း၊သပိတ္ေတြ
အပိုသကၤန္းေတြကို မသယ္ၾကစမ္း။ ဒါေပမယ့္ တို ့ဆီလာတာဆိုေတာ့ ေနရာေလးေတာ့
ေပးမယ္၊သူထိုင္ခ်င္ရင္ ထိုင္လိမ့္မယ္-လို ့အခ်င္းခ်င္း ကတိတည္ၾကဖို
့ေျပာထားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရွင္က နီးထက္သထက္နီးလာျပီ။ သူတို ့
အခ်င္းခ်င္း ေျပာထားတဲ့ စကားကုိ အမွတ္မရေတာ့။ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ၾကမလဲေဟ့-လို
့ေတာင္ စကားေျပာခ်ိန္မရလိုက္။ သူတို ့ မလုပ္ၾက စတမ္းေဟ့-လို
့ေျပာထားတာေတြကို အားလံုး လုပ္တယ္။ဒါ့ျပင္ မေနနိုင္ၾကလြန္းလို ့ေျခေဆးေရ ၊
ေျခေဆးခံု၊ ပြတ္တိုက္စရာေတြပါ လိုေလးေသးမရွိ လုပ္ၾကပါေလေရာ။ ဒါေပမယ့္
ဘုရားကို တရား ထူးရတာကို သူတို ့သေဘာမေပါက္ေသး။ ျမတ္စြာဘုရားကို အာ၀ုေသာ-
လို ့ဘဲ အခ်င္းခ်င္း အေနထားလိုေျပာဆိုၾကတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက-အရဟံ တထာဂေတာ
သမၼာသမၺဳဒၶ ျဖစ္ျပီ။ အာ၀ုေသာ-လို ့ မေခၚနဲ ့ေတာ့။ ေျပာတာကိုလည္း
နားေထာင္ပါဦး၊ငါဘုရား အမတ-တရားကို သင္တို ့ကို ေဟာမလို ့။ သင္တို ့
ငါဘုရား ေျပာတဲ့အတိုင္းသာက်င့္။ေသခ်ာေပါက္
ေျပာရဲတယ္။ ေနာက္ဘ၀ မဟုတ္ ဒီဘ၀ကို တရားထူးမယ္။ ဒါေပမယ့္ – သူတို ့ကို
ဘယ္လိုေျပာေျပာ မရ။သူတို ့နားလည္ထားတာက ျမတ္စြာဘုရားကို -ဘာတဲ့-ကမၼ႒ာန္းလူထြက္။
ေျပာခ်က္က ၾကည့္အံုး။ တရားေဟာမယ့္ ဘုရား မိုလို ့သာ။ (ပုထုဇဥ္
အေတြးမ်ိဳးေတြးၾကည့္ပါ)။ တရားက်င့္တံုးကေတာင္ ဘာမွ မရတာ၊ခုတရားရတယ္ ဆိုတာ
ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား ဆိုေတာ့ ၀ိစိကိစၦာ-ေခၚ သံသယ အပိုင္းအစမ်ားနဲ ့။ လူေတြရဲ
့သေဘာ သဘာ၀လား၊ အဲလိုမ်ိဳး လူေတြ မလုပ္နိုင္တာ လုပ္ျပရင္၊ မဟုတ္ကို
အဟုတ္ထင္သြားတတ္ၾကတယ္။ အမွန္အမွားကို ေသခ်ာ သေဘာမေပါက္ေသးရင္ ျဖစ္တတ္တဲ့
သေဘာလို ့ပဲ ေျပာေလရမလား။ ခုၾကည့္ေလ- သူတို ့ ေတာ္ေတာ္
နားခ်ခက္ေနတယ္။သံုးၾကိမ္ေျမာက္က်မွ ျမတ္စြာဘုရားေျပာ စကား ကိုနားေထာင္တယ္။နားေထာင္တာကလည္း
အဆံုးစြန္စကားေျပာလိုက္လို ့သာေပါ့။ သင္တို ့ကို နဂိုရ္က ဒါမ်ိဳး
ေျပာဘူးလား-တဲ့။ သူတို ့က-မေျပာဘူးပါဘုရား- ေပါ့။ဒီလို နဲ ့ သူတို ့ ဆီက
သေဘာက္သြားျပီသလိုက္တာနဲ ့ပဲ ေဟာေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ဓမၼစၾကာကို စတင္
ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ကဲ
နိဒါန္းေရးတာနဲ ့ရွည္သြားျပီ။ဒီ လို စခဲ့တာကိုလည္း
သိေစခ်င္တယ္။သင္ခန္းစာေတြ မသိေသးသူ ေတြလည္းရွိမယ္။ အထူးသျဖင့္
လူပုဂၢိဳလ္ေတြေပါ့။သာသနာ့၀န္ထမ္း အမ်ား စုက သိျပီးသားပါ။တရားေတာ္ ရဲ ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္က-
ပဗၺဇိတ-မ်ားဟာ-
၁။အေပ်ာ္ပါးေရွာင္ကိုၾကရမည္။
၂။အက်င့္မွားကိုေရွာင္ၾကမည္။
၃။လမ္းမွန္ကိုေလွ်ာက္ၾကရမည္။-ဆိုတာပါပဲ။
ပါဠိကေတာ့- ပဗၺဇိတ-မ်ား ဆိုတာဟာ ဒီေနရာမွာ အဓိက ကေတာ့ ပဥၥ၀ဂီၢ တို ့ကို ေဟာတာျဖစ္လို ့
ရေသ့မ်ားကို ဆိုခ်င္ဆို၊ ဆိုလို ့ ရနိုင္ရဲ ့။ အျခားေနရာမွာေတာ့ ရွင္၊ရဟန္းမ်ားကို ပဗၺဇိတ-သံုးတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီတရားဟာ လူအမ်ားအတြက္ မဆိုင္ ထင္စရာရွိျပန္ေရာ။ဟုတ္တယ္ဟုတ္။ ေျပာစရာ
ရွိတာကို လူအမ်ားစု နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့-ပဗၺဇိတ-ဆိုတာက စိတ္ရွဳပ္စိတ္ေထြး ေတြကို ေျဖရွင္း ေနသူမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။ လူဆိုရင္ အဂါရိယ ပဗၺဇိတ။(လူ ့ေဘာင္က ပဗၺဇိတ) ရွင္ရဟန္းဆိုရင္- အနဂါရိယ (အိမ္ယာ မရွိ ပဗၺဇိတ-) လို ့ ေျပာရင္ အျခားက်မ္းဂန္တို ့အလို ေျပာ ဆုိလို ့ရပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆို ရိုးတိုးရိပ္တိပ္မဟုတ္ အေတာ္သေဘာေပါက္မယ္လို ့ထင္မိရဲ ့။
ပဗၺဇိတ-မ်ားဟာ-
၁။အေပ်ာ္ပါးေရွာင္ကိုၾကရမည္။
၂။အက်င့္မွားကိုေရွာင္ၾကမည္။
၃။လမ္းမွန္ကိုေလွ်ာက္ၾကရမည္။-ဆိုတာပါပဲ။
ပါဠိကေတာ့- ပဗၺဇိတ-မ်ား ဆိုတာဟာ ဒီေနရာမွာ အဓိက ကေတာ့ ပဥၥ၀ဂီၢ တို ့ကို ေဟာတာျဖစ္လို ့
ရေသ့မ်ားကို ဆိုခ်င္ဆို၊ ဆိုလို ့ ရနိုင္ရဲ ့။ အျခားေနရာမွာေတာ့ ရွင္၊ရဟန္းမ်ားကို ပဗၺဇိတ-သံုးတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီတရားဟာ လူအမ်ားအတြက္ မဆိုင္ ထင္စရာရွိျပန္ေရာ။ဟုတ္တယ္ဟုတ္။ ေျပာစရာ
ရွိတာကို လူအမ်ားစု နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့-ပဗၺဇိတ-ဆိုတာက စိတ္ရွဳပ္စိတ္ေထြး ေတြကို ေျဖရွင္း ေနသူမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။ လူဆိုရင္ အဂါရိယ ပဗၺဇိတ။(လူ ့ေဘာင္က ပဗၺဇိတ) ရွင္ရဟန္းဆိုရင္- အနဂါရိယ (အိမ္ယာ မရွိ ပဗၺဇိတ-) လို ့ ေျပာရင္ အျခားက်မ္းဂန္တို ့အလို ေျပာ ဆုိလို ့ရပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆို ရိုးတိုးရိပ္တိပ္မဟုတ္ အေတာ္သေဘာေပါက္မယ္လို ့ထင္မိရဲ ့။
၁။အေပ်ာ္ပါးကို ေရွာင္ၾကရမည္။
သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားဟာ အေပ်ာ္ပါး ေရွာင္ကို မျဖစ္မေန ေရွာင္ရပါမည္။
အေၾကာင္းျပခ်က္ ငါးခု ေတြ ့ရတယ္။၁။ဟီေနာ-တဲ့။ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းဘ၀နိုင္တဲ့ ဓမၼပီတိ နဲ ့စာရင္
ဒီေပ်ာ္ပါးမႈေတြဟာသိပ္ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းလွပါဘူး။ခဏေပ်ာ္ရယ္ပါ။တကယ္အေပ်ာ္စစ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ အေပ်ာ္ပါးဟာ ဓမၼနဲ ့ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဟီန-နိမ့္ပါတယ္။ ၂။ဂါေမၼာ-ရြာသူရြာသား ျမိဳ ့သူျမိဳ့သားေတြရဲ ့ အက်င့္ေတြ ျဖစ္တယ္။သူတို ့လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ျဖစ္တယ္။ ၃။ေပါထုဇၨနိေကာ-ပုထုဇဥ္ လူသားေတြ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အလုပ္။ဆိုလိုတာက စိတ္ရႈပ္ေထြးမ်ားသူေတြရဲ ့အလုပ္ဆိုရင္ မမွားေလာက္ပါဘူး။၄။အနရိေယာ-အရိယာ
သူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ ့အလုပ္မဟုတ္။ စိတ္ကို ေျဖရွင္းသူတို ့ရဲ ့အလုပ္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ၅။အနတၳသံဟိေတာ- စိတ္ကို ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမည့္ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။
သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားဟာ အေပ်ာ္ပါး ေရွာင္ကို မျဖစ္မေန ေရွာင္ရပါမည္။
အေၾကာင္းျပခ်က္ ငါးခု ေတြ ့ရတယ္။၁။ဟီေနာ-တဲ့။ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းဘ၀နိုင္တဲ့ ဓမၼပီတိ နဲ ့စာရင္
ဒီေပ်ာ္ပါးမႈေတြဟာသိပ္ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းလွပါဘူး။ခဏေပ်ာ္ရယ္ပါ။တကယ္အေပ်ာ္စစ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ အေပ်ာ္ပါးဟာ ဓမၼနဲ ့ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဟီန-နိမ့္ပါတယ္။ ၂။ဂါေမၼာ-ရြာသူရြာသား ျမိဳ ့သူျမိဳ့သားေတြရဲ ့ အက်င့္ေတြ ျဖစ္တယ္။သူတို ့လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ျဖစ္တယ္။ ၃။ေပါထုဇၨနိေကာ-ပုထုဇဥ္ လူသားေတြ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အလုပ္။ဆိုလိုတာက စိတ္ရႈပ္ေထြးမ်ားသူေတြရဲ ့အလုပ္ဆိုရင္ မမွားေလာက္ပါဘူး။၄။အနရိေယာ-အရိယာ
သူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ ့အလုပ္မဟုတ္။ စိတ္ကို ေျဖရွင္းသူတို ့ရဲ ့အလုပ္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ၅။အနတၳသံဟိေတာ- စိတ္ကို ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမည့္ အလုပ္မဟုတ္ဘူး။
ဒီလိုဆိုရင္ လူေတြအတြက္ ခက္ေတာ့မွာဘဲ။အဆိုေတာ္ေတြ မ်က္လံုးျပဴးမယ္၊ပန္းျခံပိုင္တဲ့
အစိုးရေတြ မ်က္ခံုး လႈပ္ေတာ့မွာဘဲ။ လူေတြအတြက္ေတာ့ အေပ်ာ္ပါးမၾကဴးနဲ
့ဆိုတာကို သတိေပးထားတာ သုတၱန္ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ေပ်ာ္ခ်င္ေပ်ာ္ပါ။စိတ္ဖိစီးမႈ ပန္းျခံမွာလည္း ေျဖခ်င္ေျဖေပါ့။ ရွိဳးပြဲမ်ိဳး
လည္းၾကည့္ေပါ့။ လြန္လြန္း ေအာင္ ေတာ့ အေပ်ာ္မလိုက္စားနဲ ့ေပါ့။
လြန္လြန္းတာကို စာအလို အႏၱ- အစြန္းေရာက္တယ္လို ့ေခၚတယ္။အစြန္း မေရာက္တဲ့
အေပ်ာ္အပါး ကို ထိန္းခ်င္ရင္ေတာ့
၅ပါးသီလကို လံုျခံဳေအာင္ ထိန္းေပါ့။အဲဒီထဲမွာ ရိွဴးပြဲမပါ။ ပန္းျခံမသြားရ
မပါဘူး။သာသနာ့ေဘာင္ကို သာ အတင္းအၾကပ္ေျပာထားတာပါ။ အဓိက ရည္မွန္းအလုပ္နဲ ့
ျပဒါးတစ္လမ္း၊သံတစ္လမ္းျဖစ္ေနလို ့ပါဘဲ။
ျပဒါးတစ္လမ္း၊သံတစ္လမ္းျဖစ္ေနလို ့ပါဘဲ။
၂။အက်င့္မွားကိုေရွာင္ၾကမည္။
အက်င့္မွားကိုေတာ့ ရဟန္းရွင္လူ မည္သူမဆို သတိ အေတာ္ထားသင့္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ သံုးခုေတြ ့ပါတယ္။ ၁။ဒုေကၡာ- ဆင္းရဲလို ့တဲ့။ ဟုတ္တယ္။အက်င့္မွားကို က်င့္သူေလာက္ဆိုးတာမရွိဘူး။ ျပာသာျပာျပီး ဖြဲမထြက္ဆိုတာမ်ိဳးဘဲ။ေနာက္ျမန္မာစကားပံု တစ္မ်ိဳးနဲ ့ေျပာရရင္ ပိုးသာကုန္ ေမာင္ပုံ ေစာင္းမတတ္-တဲ့။ခု ကိုယ့္ဖာသာေတာ့ ကိုယ့္မွားေန တယ္လို ့ ဘယ္သူမွ ထင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။မွန္တယ္ထင္လို ့လုပ္၊ စြတ္လုပ္၊ဇြတ္လုပ္ေနျခင္းဘဲ ျဖစ္တယ္။အက်င့္မွားေတြ ဘာေတြမွားေနၾကသလဲ။နဲနဲေတာ့ ေထာက္ျပမယ့္ သင့္မယ္ထင္တယ္။ ခု ျမန္မာတစ္၀ွမ္း ရမ္းသမ္းျပီး ယံုေနၾကတာ ေဗဒင္၊နတ္ကေတာ္။ဟုတ္လိမ့္နိုးန္ိုးနဲ ့ ၂လံုး အကြက္ တစ္ရာ လူအေယာက္တစ္ရာ ဂဏန္းတစ္မ်ိဳးစီေပးတာမ်ိုးကို ေပါက္သည့္သူမွယံုတာမ်ိဳး။၃လံုး ဂဏန္း အကြက္ ၁၀၀၀ကို လူတစ္ေထာင္ ဂဏန္းတစ္မ်ိဳးစီ ေပးတာမ်ိဳးကို ေပါက္သည့္သူမွာယံုတာမ်ိဳး။ ဒီစကားေတြက တရားေဟာ ဘုန္းၾကီးေတြလည္း ေျပာတာမ်ားလွျပီ။နားမ၀င္။ အေဆာင္ေကာင္းရင္ စာေမးပြဲေအာင္မယ္ ဆုိျပီး
အေဆာင္လုပ္တာမ်ိဳး။တစ္ခုခ်င္းေျပာရင္ ျပီးနိုင္မွာကိုမဟုတ္ဘူး။ ရွိေသးတယ္ ရြတ္တာ ဖတ္တာက်
ပ႒ာန္းကို အိမ္ေတြမွာ မရြတ္ေကာင္းဘူး၊ ဒါ့ျပင္ အမ်ိဴးသမီးေတြလည္း ပ႒ာန္းမရြတ္ေကာင္းဘူး။ငရဲၾကိးတယ္။
ဘယ္လို ပါးစပ္ေပါက္ကမ်ား ေျပာလိုက္သလဲ မသိပါဘူး။ ျပီးေတာ့ရွိေသးတယ္ ရိပ္သာအခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္ရိပ္သာ က ေကာင္းတယ္၊သူ ့ရိပ္သာက ဘယ္လို ညာလို။ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္အတိုင္း မဟုတ္ဘဲ ေသြဖီေနတဲ့ အက်င့္မွန္သမွ် ဟာ ဆင္းရဲတာပဲ။ ျမတ္စြာဘုရား ဒါေတြသိလို ့ ေဟာထားတာရွိတာပဲ။ စီးပါြးျဖစ္ခ်င္ရင္ အလုပ္လုပ္ၾကိဳးစား၊စုေဆာင္း၊ေခြ ်တာ။အေပါင္းသင္းေကာင္း ဆိုတဲ့ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ရွာေပါ့။ ပ႒ာန္း အမ်ိဳးသမီးမ်ား ရြတ္ဆိုမႈနဲ ့ ပတ္သက္လို ့ သူငယ္ခ်င္း အမ်ိဳးသမီးၾကီး တစ္ဦးက ေျပာဘူးတယ္။ ပ႒ာန္းရြတ္ရင္ ရုပ္လွလို ့ တဲ့။ကဲ….။သူက ေတာ့ ရြတ္ေကာင္းတယ္ လို ့ ခံယူယံုမဟုတ္ဘူး၊လွေတာင္လွ ပါသတဲ့။ အဓိက ပ႒ာန္းရြတ္ေတာ့ စိတ္ၾကည္လင္။စိတ္ၾကည္လင္ေတာ့ ရုပ္ၾကည္လင္တဲ့ သေဘာပါေနာ္။ ဘုရားကေတာ့ ပ႒ာန္းရြတ္ၾကေဟ့…ရုပ္လွတယ္လို ့လည္း မေျပာပါဘူး။(စမ္းၾကည့္ေပါ့ ထူးတာ ရွိမွာပါ)။ ကိုယ္လုပ္သလို မျဖစ္တဲ့အခါ ငါလုပ္တာ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း လုပ္ရဲ ့သားနဲ ့ မဟုတ္တဲ့ ဟာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနရတယ္- ဆိုတာလည္း ေတြ ့ဖူးတဲ့သူေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာလုပ္ ရင္ ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳး ခံစားရတယ္။မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ ့အက်ိဳးခံစားရတယ္- ဒါဟာ ကမၼနိယာမ-လို ့အားလံုးသိထားၾကတယ္။ စိုက္လိုက္မ်ိဳးေစ့ရဲ ့ အသီး ခံစားၾကရမွာပဲ။သို ့ေပမယ့္- ခုလုပ္လို ့ ခု အကုန္လံုး အက်ိဳးေပးမယ္လို ့ မဆိုလိုဘူးေလ။ ခု အပင္စိုက္ ခု အသီးစားမွ မဟုတ္ဘဲ။ ပိုးကိုက္လို ့ ေသသြားတာလည္း ရွိမယ္။ စိုက္လိုက္တဲ ့ မ်ိဴးေစ့ တိုင္း အကုန္ ေပါက္ရိုးလား။(နဲနဲေလး ဒီေနရမွာ ဆက္မဖတ္ေသးပဲ စဥ္းစား လိုက္ပါဦး)။ အဲလိုပါဘဲ- အခ်ိန္တန္လို ့ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္း သင့္ရင္ ျဖစ္လာမွာပါ။ကံ-ဟာ ဆန္းၾကယ္တယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ကံအက်ိဳးေပးမႈေတြကို မၾကံစည္မေတြးေတာနဲ ့၊ လြန္လြန္ကဲကဲ စဥ္းစား ပါမ်ားရင္ ေခ်ာင္တတ္တယ္။လြင့္သြားတတ္တယ္-လို ့ေျပာေဟာထားတာရွိပါတယ္။ဒါေတြ မသိေတာ့ ဒုေကၡာ-ေပါ့။၂။အနရိေယာ-၃။အနတၳသံဟိေတာ။ အေပၚကလိုမ်ိဳးမွတ္လိုက္ပါ။ အထူးသတိထား ရမွာက-ကုန္ရံွဴး-တစ္ေခါက္၊အိမ္ေထာင္က်မွား- တစ္ဘ၀။ ဆရာမွားရင္ တစ္သံသရာလံုးေမွာက္မယ္။
ဆက္ေလ-(ဂဏန္းေပးဆရာထံသြားရင္ တစ္သက္တာစုထားတာေျပာင္မယ္။) ဒီေနရာမွာ ခုေခတ္လူမ်ား မွားတတ္တဲ့ သဘာ၀ ေတြကို မမွားေအာင္ ကိုယ္နားလည္သလို ေျပာျပတာပါ။
အက်င့္မွားကိုေတာ့ ရဟန္းရွင္လူ မည္သူမဆို သတိ အေတာ္ထားသင့္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ သံုးခုေတြ ့ပါတယ္။ ၁။ဒုေကၡာ- ဆင္းရဲလို ့တဲ့။ ဟုတ္တယ္။အက်င့္မွားကို က်င့္သူေလာက္ဆိုးတာမရွိဘူး။ ျပာသာျပာျပီး ဖြဲမထြက္ဆိုတာမ်ိဳးဘဲ။ေနာက္ျမန္မာစကားပံု တစ္မ်ိဳးနဲ ့ေျပာရရင္ ပိုးသာကုန္ ေမာင္ပုံ ေစာင္းမတတ္-တဲ့။ခု ကိုယ့္ဖာသာေတာ့ ကိုယ့္မွားေန တယ္လို ့ ဘယ္သူမွ ထင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။မွန္တယ္ထင္လို ့လုပ္၊ စြတ္လုပ္၊ဇြတ္လုပ္ေနျခင္းဘဲ ျဖစ္တယ္။အက်င့္မွားေတြ ဘာေတြမွားေနၾကသလဲ။နဲနဲေတာ့ ေထာက္ျပမယ့္ သင့္မယ္ထင္တယ္။ ခု ျမန္မာတစ္၀ွမ္း ရမ္းသမ္းျပီး ယံုေနၾကတာ ေဗဒင္၊နတ္ကေတာ္။ဟုတ္လိမ့္နိုးန္ိုးနဲ ့ ၂လံုး အကြက္ တစ္ရာ လူအေယာက္တစ္ရာ ဂဏန္းတစ္မ်ိဳးစီေပးတာမ်ိုးကို ေပါက္သည့္သူမွယံုတာမ်ိဳး။၃လံုး ဂဏန္း အကြက္ ၁၀၀၀ကို လူတစ္ေထာင္ ဂဏန္းတစ္မ်ိဳးစီ ေပးတာမ်ိဳးကို ေပါက္သည့္သူမွာယံုတာမ်ိဳး။ ဒီစကားေတြက တရားေဟာ ဘုန္းၾကီးေတြလည္း ေျပာတာမ်ားလွျပီ။နားမ၀င္။ အေဆာင္ေကာင္းရင္ စာေမးပြဲေအာင္မယ္ ဆုိျပီး
အေဆာင္လုပ္တာမ်ိဳး။တစ္ခုခ်င္းေျပာရင္ ျပီးနိုင္မွာကိုမဟုတ္ဘူး။ ရွိေသးတယ္ ရြတ္တာ ဖတ္တာက်
ပ႒ာန္းကို အိမ္ေတြမွာ မရြတ္ေကာင္းဘူး၊ ဒါ့ျပင္ အမ်ိဴးသမီးေတြလည္း ပ႒ာန္းမရြတ္ေကာင္းဘူး။ငရဲၾကိးတယ္။
ဘယ္လို ပါးစပ္ေပါက္ကမ်ား ေျပာလိုက္သလဲ မသိပါဘူး။ ျပီးေတာ့ရွိေသးတယ္ ရိပ္သာအခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္ရိပ္သာ က ေကာင္းတယ္၊သူ ့ရိပ္သာက ဘယ္လို ညာလို။ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္အတိုင္း မဟုတ္ဘဲ ေသြဖီေနတဲ့ အက်င့္မွန္သမွ် ဟာ ဆင္းရဲတာပဲ။ ျမတ္စြာဘုရား ဒါေတြသိလို ့ ေဟာထားတာရွိတာပဲ။ စီးပါြးျဖစ္ခ်င္ရင္ အလုပ္လုပ္ၾကိဳးစား၊စုေဆာင္း၊ေခြ ်တာ။အေပါင္းသင္းေကာင္း ဆိုတဲ့ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ရွာေပါ့။ ပ႒ာန္း အမ်ိဳးသမီးမ်ား ရြတ္ဆိုမႈနဲ ့ ပတ္သက္လို ့ သူငယ္ခ်င္း အမ်ိဳးသမီးၾကီး တစ္ဦးက ေျပာဘူးတယ္။ ပ႒ာန္းရြတ္ရင္ ရုပ္လွလို ့ တဲ့။ကဲ….။သူက ေတာ့ ရြတ္ေကာင္းတယ္ လို ့ ခံယူယံုမဟုတ္ဘူး၊လွေတာင္လွ ပါသတဲ့။ အဓိက ပ႒ာန္းရြတ္ေတာ့ စိတ္ၾကည္လင္။စိတ္ၾကည္လင္ေတာ့ ရုပ္ၾကည္လင္တဲ့ သေဘာပါေနာ္။ ဘုရားကေတာ့ ပ႒ာန္းရြတ္ၾကေဟ့…ရုပ္လွတယ္လို ့လည္း မေျပာပါဘူး။(စမ္းၾကည့္ေပါ့ ထူးတာ ရွိမွာပါ)။ ကိုယ္လုပ္သလို မျဖစ္တဲ့အခါ ငါလုပ္တာ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း လုပ္ရဲ ့သားနဲ ့ မဟုတ္တဲ့ ဟာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနရတယ္- ဆိုတာလည္း ေတြ ့ဖူးတဲ့သူေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာလုပ္ ရင္ ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳး ခံစားရတယ္။မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ ့အက်ိဳးခံစားရတယ္- ဒါဟာ ကမၼနိယာမ-လို ့အားလံုးသိထားၾကတယ္။ စိုက္လိုက္မ်ိဳးေစ့ရဲ ့ အသီး ခံစားၾကရမွာပဲ။သို ့ေပမယ့္- ခုလုပ္လို ့ ခု အကုန္လံုး အက်ိဳးေပးမယ္လို ့ မဆိုလိုဘူးေလ။ ခု အပင္စိုက္ ခု အသီးစားမွ မဟုတ္ဘဲ။ ပိုးကိုက္လို ့ ေသသြားတာလည္း ရွိမယ္။ စိုက္လိုက္တဲ ့ မ်ိဴးေစ့ တိုင္း အကုန္ ေပါက္ရိုးလား။(နဲနဲေလး ဒီေနရမွာ ဆက္မဖတ္ေသးပဲ စဥ္းစား လိုက္ပါဦး)။ အဲလိုပါဘဲ- အခ်ိန္တန္လို ့ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္း သင့္ရင္ ျဖစ္လာမွာပါ။ကံ-ဟာ ဆန္းၾကယ္တယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ကံအက်ိဳးေပးမႈေတြကို မၾကံစည္မေတြးေတာနဲ ့၊ လြန္လြန္ကဲကဲ စဥ္းစား ပါမ်ားရင္ ေခ်ာင္တတ္တယ္။လြင့္သြားတတ္တယ္-လို ့ေျပာေဟာထားတာရွိပါတယ္။ဒါေတြ မသိေတာ့ ဒုေကၡာ-ေပါ့။၂။အနရိေယာ-၃။အနတၳသံဟိေတာ။ အေပၚကလိုမ်ိဳးမွတ္လိုက္ပါ။ အထူးသတိထား ရမွာက-ကုန္ရံွဴး-တစ္ေခါက္၊အိမ္ေထာင္က်မွား- တစ္ဘ၀။ ဆရာမွားရင္ တစ္သံသရာလံုးေမွာက္မယ္။
ဆက္ေလ-(ဂဏန္းေပးဆရာထံသြားရင္ တစ္သက္တာစုထားတာေျပာင္မယ္။) ဒီေနရာမွာ ခုေခတ္လူမ်ား မွားတတ္တဲ့ သဘာ၀ ေတြကို မမွားေအာင္ ကိုယ္နားလည္သလို ေျပာျပတာပါ။
၃။လမ္းမွန္ကို ေလွ်ာက္ၾကရမည္။
လမ္းမွန္ကို ေလွ်ာက္တတ္ဖို ့ အေရးၾကီးတယ္။ျမတ္စြာဘုရား လမ္းမွန္ကို မဇၥ်ိမ ပဋိပါဒါ-လို ့ ေဟာထားပါတယ္။အဲဒါက လူအမ်ားသိေန ရေနတာပါပဲ။
၁။သမၼာဒိ႒ိ ၂။သမၼာသကၤေပၸါ ၃။သမၼာ၀ါစာ ၄။ သမၼာကမၼေႏၱာ ၅။သမၼာအာဇီေ၀ါ ၆။သမၼာ၀ါယာေမာ ၇။သမၼာသတိ။၈။သမၼာသမာဓိ- အမ်ားစု ရျပီးသားမို ့ ပါဠိ လိုေရးခ်လိုက္တာပါ။
လမ္းမွန္ကို ေလွ်ာက္တတ္ဖို ့ အေရးၾကီးတယ္။ျမတ္စြာဘုရား လမ္းမွန္ကို မဇၥ်ိမ ပဋိပါဒါ-လို ့ ေဟာထားပါတယ္။အဲဒါက လူအမ်ားသိေန ရေနတာပါပဲ။
၁။သမၼာဒိ႒ိ ၂။သမၼာသကၤေပၸါ ၃။သမၼာ၀ါစာ ၄။ သမၼာကမၼေႏၱာ ၅။သမၼာအာဇီေ၀ါ ၆။သမၼာ၀ါယာေမာ ၇။သမၼာသတိ။၈။သမၼာသမာဓိ- အမ်ားစု ရျပီးသားမို ့ ပါဠိ လိုေရးခ်လိုက္တာပါ။
၁။သမၼာဒိ႒ိ-အမွန္ျမင္ပါ။အမွန္နားလည္တာ။ အၾကမ္းဖ်င္း ေကာင္းတာဆိုးတာလုပ္တာေတြဟာ ကိုယ့္အထံ
ျပန္လာမယ္ဆိုေတာေလာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္ထားေပါ့။ ဒါ့ထက္ျမင့္တဲ့နားလည္မႈကေတာ့ သစၥာတရားကို သိျမင္နားလည္ရမွာပါ။
၂။သမၼာသကၤေပၸါ-မွန္တဲ့အေတြးေခၚမ်ိဳးေတြးပါ။ကိုယ္လုပ္တာေျပာတာမွန္သမွ် သူမ်ားကို မထိခိုက္ေစဘဲ အက်ိဳးရွိေအာင္လုပ္မယ္လို ့ ေတြးပါ။ဒါ့ထက္ျမင့္တဲ့အေတြးကေတာ့ ကာမဂုဏ္အာရံု ေတြကထြက္ေျမာက္ဖို ့၊ေမတၱာကို ရန္သူမိတ္ေဆြ မခြဲျခားဘဲထားနိုင္သည့္အထိအေတြး၊ သူတစ္ပါးကို စိတ္နဲ ့ေတာင္မပစ္မွားမိေစဖို ့။
၃။သမၼာ၀ါစာ-စကားမွန္ကုိ ေျပာပါ။လိမ္ညာေျပာျခင္း၊နားမခံသာတဲ့စကားေျပာျခင္း၊ေျပာင္ေလွာက္ပ်က္ရယ္
ျပဳျခင္းမ်ားကို ေရွာင္လိုက္ရင္စကားေတြက မွန္သြားမွာပါ။ပိယ၀ါစာ ခ်ိဳသာတဲ့စကား၊ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ အက်ိဳး ရွိမည့္စကားဟာ သူတစ္ပါး ဟဒယဂၤမ-ႏွလံုးသားစြဲေအာင္ေျပာဆိုလိုက္ပါ။
ျပဳျခင္းမ်ားကို ေရွာင္လိုက္ရင္စကားေတြက မွန္သြားမွာပါ။ပိယ၀ါစာ ခ်ိဳသာတဲ့စကား၊ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ အက်ိဳး ရွိမည့္စကားဟာ သူတစ္ပါး ဟဒယဂၤမ-ႏွလံုးသားစြဲေအာင္ေျပာဆိုလိုက္ပါ။
၄။ သမၼာကမၼေႏၱာ-မွန္တဲ့အလုပ္ကုိ
လုပ္ပါ။ ကိုယ့္အတြက္ဘဲလုပ္လုပ္ သူမ်ားအတြက္ဘဲလုပ္လုပ္ လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ
အက်ိဳးရွိတဲ့ အလုပ္ကို မိမိခႏၶာကိုယ္ကို အသံုးျပဳပါ။ဥပမာေျပာရရင္
ဘုရားပန္းလဲ၊ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ျခင္း မ်ိဳးေတြေပါ့။
၅။သမၼာအာဇီေ၀ါ- မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳတာပါ။သမၼာအာဇီက်က် လုပ္ကိုင္ပါ။သူတစ္ပါးမ်က္ရည္ က်မည့္အလုပ္မ်ိဳးေတြ။ပတ္၀န္းက်င္ဒုကၡေပးမည့္ အလုပ္မ်ိဳးေတြေရွာင္ပါ။
၆။သမၼာ၀ါယာေမာ-မွန္ကန္တဲ့လံု
့လရွိပါ။ေကာင္းတာလုပ္တာမွန္သမွ် ၀ီရိယရွိပါ။စီးပါြးေရးေရး ျဖစ္ျဖစ္၊
တရားအားထုတ္ရာျဖစ္ျဖစ္ တက္ၾကြေနပါေစ။ကုသိုလ္နယ္ပယ္မွာ မလုပ္ဖူးကုသိုလ္ကို
လုပ္ဖူးေအာင္လုပ္၊ လုပ္ဖူးကုသလုိလ္ကို
ထပ္တိုးလုပ္။အကုသိုလ္နယ္ပယ္ မလုပ္ဖူးတဲ့ အကုသိုလ္ ကို မလုပ္မိေစနဲ
့၊လုပ္ေနဆဲ အကုသိုလ္ကိုလည္း ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ေတာ့။အျခားအလားတူ
အကုသိုလ္လည္း အျဖစ္မခံနဲ ့။ဒါကလည္း မွန္ကန္တဲ့ ၾကိဳးစားျခင္းပဲ။
၇။သမၼာသတိ-မွန္ေသာသတိ
ထားပါ။ သတိ ဆိုတာ အမွတ္ရေနျခင္းပါ။ေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ လုပ္ေနက် လုပ္ငန္း
ကိစၥအ၀၀ နဲ ့ လုပ္ေနက် ကုသိုလ္ေတြ မပ်က္မကြက္ လုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။
(သတိဆိုမွ ေတာ့ မေကာင္းတာရွိေသးလို ့လား စဥ္းစားရွိတယ္။မေကာင္းတာေတြခ်ည္ း အမွတ္ရေနရင္
မိစၦာသတိ-လို ့ေခၚပါတယ္။)
(သတိဆိုမွ ေတာ့ မေကာင္းတာရွိေသးလို ့လား စဥ္းစားရွိတယ္။မေကာင္းတာေတြခ်ည္ း အမွတ္ရေနရင္
မိစၦာသတိ-လို ့ေခၚပါတယ္။)
၈။သမၼာသမာဓိ- မွန္ကန္တဲ့ စူးစိုက္မႈမ်ိဴးထားပါ။တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ပါ။စူးစိုက္တာကလည္း မွန္တဲ့အလုပ္ေတြ ျဖစ္ဖို ့လိုပါတယ္။စီးပြါးေရးအတြက္ လုပ္ငန္းခြင္အတြက္တစ္စိုက္မတ္မတ္လုပ္ရမယ္၊ အဲလိုမဟုတ္ဘဲ -ဥပမာ-ဂိမ္းေဆာ့တာမ်ိဳးေတြ။သူလည္းစူးစိုက္ရတာပဲ။ဖဲရိုက္တာ၊ငါးမ်ားတာလည္း စူးစိုက္တာပဲ။မိစၦာသမာဓိ- လိုေခၚတယ္။ကုသိုလ္နယ္ပယ္မွာေတာ့ စ်ာန္ရတဲ့ အထိ စူးစူးစိုက္စိုက္ လုပ္ရမွာေပါ့။
ကဲဗ်ာ-ရွစ္ပါးစလံုးကေတာ့ ျပီးသြားျပီ၊မရွင္းေသးရင္ ခဏခဏ ဖတ္သင့္ပါတယ္။အနည္းဆံုး ကိုယ္နဲ့ ဆက္စပ္ပတ္သက္သူေတြ ကို အၾကမ္းစား ေျပာနိုင္တဲ့ အထိေပါ့။ကိုယ္တိုင္လည္း တကယ္က်င့္ပါ။
ျမတ္စြာဘုရားက အာမခံထားပါတယ္။ ဒီလမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဒီခရီးေပါက္မယ္ဆိုတာေလ။
ကဲဗ်ာ-ရွစ္ပါးစလံုးကေတာ့ ျပီးသြားျပီ၊မရွင္းေသးရင္ ခဏခဏ ဖတ္သင့္ပါတယ္။အနည္းဆံုး ကိုယ္နဲ့ ဆက္စပ္ပတ္သက္သူေတြ ကို အၾကမ္းစား ေျပာနိုင္တဲ့ အထိေပါ့။ကိုယ္တိုင္လည္း တကယ္က်င့္ပါ။
ျမတ္စြာဘုရားက အာမခံထားပါတယ္။ ဒီလမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဒီခရီးေပါက္မယ္ဆိုတာေလ။
စကၡဳကရဏီ- အျမင္ရွင္သြားမယ္၊ဥာဏကရဏီ-အသိရွင္းသြားမယ္၊ဥပသမာယ-စိတ္အပူရွဳတ္ေတြ ေျပေအးရွင္းသြားမယ္။ အဘိညာယ-ထူးထူးျခားျခားသိမယ္။သေမၺာဓာယ-ေဖါက္ထြင္းသိမယ္။ နိဗၺာနာယ-ျငိမ္းေအးရာအစစ္ရဖို ့ျဖစ္တယ္။
အဲဒီေနာက္ သစၥာ(၄)ပါးတရားကုိ ဆက္လက္ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ တရားေတာ္အဆံုးမွာ
အရွင္ေကာ႑ည (အရွင္ကြန္းဒင္ည) ဓမၼစကၡဳ- တရားမ်က္စိ ေပါက္လာတယ္။တရားထူးရတယ္၊ ေသာတာပန္ ျဖစ္တယ္။ ယံ ကိဥၥိ သမုဒယ ဓမၼံ၊သဗၺံ တံ နိေရာဓဓမၼံ-ျဖစ္ခဲ့တာအားလံုးဟာ ပ်က္ရမည့္သေဘာရွိပါလား-ဆိုတာ သေဘာေပါက္ရွင္းလင္းသြားခဲ့တယ္။
(ေသာတာပန္မျဖစ္ေသးသမ်ွ သညာသိ- စိတ္က သိသလိုရွိေနတာ၊ တကယ္သိမည္မထင္၊ပါးစပ္
ကသာ ေျပာနိုင္မွာျဖစ္္ပါတယ္။)
တရားေတာ္ျပီးသြားတာနဲ ့ ဘုမၼာေဒ၀ါ-လို ့ဆိုတဲ့ ဘုမၼစို၀္း နတ္ေတြကစျပီး – စတုမဟာရာဇ္၊တာ၀တိ ံသာ၊
ယာမာ၊တုသိတာ၊နိမၼၼာနရတိ၊ပရနိမိၼတ၀သ၀တၱိ၊ျဗဟၼာဘုံတိုင္ေအာင္ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ေျပာၾကားသြားတာ
ေလာကဓာတ္ၾကီးတစ္ခုလံုး တစ္ခဏခ်င္းသိမ့္သိမ့္တုန္သြားတာပဲ။ပါးစပ္ကလည္း ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့.”.ျမတ္စြာဘုရား ဗာရာဏသီ အိသိပတန မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာ တရားဦးကို ေဟာတာ ၊ဘယ္လိုရဟန္းမ်ိဳး ပုဏၰားမ်ိဳး နတ္မ်ိဳး မာရမ်ိဳး ၊ျဗဟၼာမ်ိဳးေတြ…အို. စကားကုန္ေျပာရရင္ ဘယ္သူမွ ဒီလိုမေဟာနိုင္ဘူး-”တဲ့။
ေလာကဓာတ္တစ္ေသာင္းကလည္း နတ္ေတြျဗဟၼာေတြ အေရာင္ထက္သာလြန္ေအာင္ ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုုး လင္းထိန္ေတာက္ပတဲ ့အစားထိုးေျပာမရတဲ့ အေရာင္ေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ေကာင္းျခီးေပးပံုက လည္း ေျမငလ်င္လည္းလုပ္တာေပါ့ေလ။ဟိုယိ မ္းဒီယိမ္း။မည့္သူ ့ကိုမွေပးတဲ့ ငလ်င္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။သက္မဲ့ကေတာင္ မေနဘူးဆိုတာ သက္ေသထူလိုက္တာ။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘုရားရွင္က အညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ၊ အညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ-
ေကာ႑ညေတာ့ တရားထူးသိသြားျပီ၊ ေကာ႑ညေတာ့ တရားထူးရသြားျပီ လို အနီးရွိသူအေပါင္း သိေအာင္ ပီတိျဖစ္ျပီး ေျပာေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးေနာက္ ရွင္၊ရဟန္းအျဖစ္ကို
ေတာင္းခံပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဧဟိ ဘိကၡဳ-ရဟန္း လာေလာ့-ဆိုလိုက္တာနဲ ၀ါေတာ္(၆၀)ရ
မေထရ္ၾကိးအလား ခန္ ့ညားေသာ ရဟန္းျဖစ္ကို ရခဲ့ပါတယ္။သပိတ္ပရိကၡရာ အျပည့္စံုနဲ ့ေပါ့။(မူလစာထဲမွာ ရဟန္းျဖစ္သြားတယ္-ဟု ပါတယ္၊ အဖြင့္က်မ္းက်မ္းမ်ားအလို သိေစဖို ့အတြက္ ၀ါေတာ္၆၀၊ပရိကၡရာအျပည့္စံုလို ေျပာတာပါ။)ထို ့ေနာက္ -
သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ၊စရ ျဗဟၼစရိယံ သမၼာဒုကၡႆ အႏၱကိရိယာယ-တရားေတြကို ေကာင္းေကာင္း
ေဟာထားပါတယ္။ျမတ္တဲ့ အက်င့္ကို ဒုကၡ ဆံုးတဲ့ အထိ က်င့္ပါ။က်န္ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ဆက္လက္
တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ေသာတာပန္ျ ဖစ္သြားၾကပါတယ္။ သူတို ့ကို က်ေတာ့ အမ်ားမို လို ့ ဧထ ဘိကၡေ၀ါ-ရဟန္းတို ့လာၾကေလာ- (အမ်ားျဖစ္လို ့ပါဠိေျပာင္းသြားတာ) ေခၚေတာ္မူျပီး ရဟန္းေတာ္ ၅ပါး စေပၚခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ သစၥာ(၄)ပါးတရားကုိ ဆက္လက္ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ တရားေတာ္အဆံုးမွာ
အရွင္ေကာ႑ည (အရွင္ကြန္းဒင္ည) ဓမၼစကၡဳ- တရားမ်က္စိ ေပါက္လာတယ္။တရားထူးရတယ္၊ ေသာတာပန္ ျဖစ္တယ္။ ယံ ကိဥၥိ သမုဒယ ဓမၼံ၊သဗၺံ တံ နိေရာဓဓမၼံ-ျဖစ္ခဲ့တာအားလံုးဟာ ပ်က္ရမည့္သေဘာရွိပါလား-ဆိုတာ သေဘာေပါက္ရွင္းလင္းသြားခဲ့တယ္။
(ေသာတာပန္မျဖစ္ေသးသမ်ွ သညာသိ- စိတ္က သိသလိုရွိေနတာ၊ တကယ္သိမည္မထင္၊ပါးစပ္
ကသာ ေျပာနိုင္မွာျဖစ္္ပါတယ္။)
တရားေတာ္ျပီးသြားတာနဲ ့ ဘုမၼာေဒ၀ါ-လို ့ဆိုတဲ့ ဘုမၼစို၀္း နတ္ေတြကစျပီး – စတုမဟာရာဇ္၊တာ၀တိ ံသာ၊
ယာမာ၊တုသိတာ၊နိမၼၼာနရတိ၊ပရနိမိၼတ၀သ၀တၱိ၊ျဗဟၼာဘုံတိုင္ေအာင္ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ေျပာၾကားသြားတာ
ေလာကဓာတ္ၾကီးတစ္ခုလံုး တစ္ခဏခ်င္းသိမ့္သိမ့္တုန္သြားတာပဲ။ပါးစပ္ကလည္း ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့.”.ျမတ္စြာဘုရား ဗာရာဏသီ အိသိပတန မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာ တရားဦးကို ေဟာတာ ၊ဘယ္လိုရဟန္းမ်ိဳး ပုဏၰားမ်ိဳး နတ္မ်ိဳး မာရမ်ိဳး ၊ျဗဟၼာမ်ိဳးေတြ…အို. စကားကုန္ေျပာရရင္ ဘယ္သူမွ ဒီလိုမေဟာနိုင္ဘူး-”တဲ့။
ေလာကဓာတ္တစ္ေသာင္းကလည္း နတ္ေတြျဗဟၼာေတြ အေရာင္ထက္သာလြန္ေအာင္ ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုုး လင္းထိန္ေတာက္ပတဲ ့အစားထိုးေျပာမရတဲ့ အေရာင္ေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ေကာင္းျခီးေပးပံုက လည္း ေျမငလ်င္လည္းလုပ္တာေပါ့ေလ။ဟိုယိ မ္းဒီယိမ္း။မည့္သူ ့ကိုမွေပးတဲ့ ငလ်င္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။သက္မဲ့ကေတာင္ မေနဘူးဆိုတာ သက္ေသထူလိုက္တာ။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘုရားရွင္က အညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ၊ အညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ-
ေကာ႑ညေတာ့ တရားထူးသိသြားျပီ၊ ေကာ႑ညေတာ့ တရားထူးရသြားျပီ လို အနီးရွိသူအေပါင္း သိေအာင္ ပီတိျဖစ္ျပီး ေျပာေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးေနာက္ ရွင္၊ရဟန္းအျဖစ္ကို
ေတာင္းခံပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဧဟိ ဘိကၡဳ-ရဟန္း လာေလာ့-ဆိုလိုက္တာနဲ ၀ါေတာ္(၆၀)ရ
မေထရ္ၾကိးအလား ခန္ ့ညားေသာ ရဟန္းျဖစ္ကို ရခဲ့ပါတယ္။သပိတ္ပရိကၡရာ အျပည့္စံုနဲ ့ေပါ့။(မူလစာထဲမွာ ရဟန္းျဖစ္သြားတယ္-ဟု ပါတယ္၊ အဖြင့္က်မ္းက်မ္းမ်ားအလို သိေစဖို ့အတြက္ ၀ါေတာ္၆၀၊ပရိကၡရာအျပည့္စံုလို ေျပာတာပါ။)ထို ့ေနာက္ -
သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ၊စရ ျဗဟၼစရိယံ သမၼာဒုကၡႆ အႏၱကိရိယာယ-တရားေတြကို ေကာင္းေကာင္း
ေဟာထားပါတယ္။ျမတ္တဲ့ အက်င့္ကို ဒုကၡ ဆံုးတဲ့ အထိ က်င့္ပါ။က်န္ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ဆက္လက္
တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ေသာတာပန္ျ ဖစ္သြားၾကပါတယ္။ သူတို ့ကို က်ေတာ့ အမ်ားမို လို ့ ဧထ ဘိကၡေ၀ါ-ရဟန္းတို ့လာၾကေလာ- (အမ်ားျဖစ္လို ့ပါဠိေျပာင္းသြားတာ) ေခၚေတာ္မူျပီး ရဟန္းေတာ္ ၅ပါး စေပၚခဲ့ပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ဓမၼစၾကာအေၾကာင္း သိၾကလိမ့္မယ္လို ့ထင္ရဲ ့။ မေရးဘဲ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ သစၥာပိုင္းမွာ
သစၥာတရားေတာ္မ်ား မ်ားစြာ မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္က လိုရင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ျဖစ္တယ္ ေရွာင္ဖို ့၂ခ်က္နဲ ့
ေလွ်ာက္ဖို ့ လမ္း၁ခ်က္ဦးတည္ထားတယ္။ အလြတ္ရထားျပီးေသာ လူမ်ားသိရွိေစရန္နဲ ့ မရေသးသူမ်ားလည္း
ဒီသုတ္ေတာ္ဟာ ပြဲဦးတရားေတာ္ ထိေရာက္မႈရွိေသာတရားေတာ္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ရည္ရြယ္ပါတယ္။
သစၥာတရားေတာ္မ်ား မ်ားစြာ မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္က လိုရင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ျဖစ္တယ္ ေရွာင္ဖို ့၂ခ်က္နဲ ့
ေလွ်ာက္ဖို ့ လမ္း၁ခ်က္ဦးတည္ထားတယ္။ အလြတ္ရထားျပီးေသာ လူမ်ားသိရွိေစရန္နဲ ့ မရေသးသူမ်ားလည္း
ဒီသုတ္ေတာ္ဟာ ပြဲဦးတရားေတာ္ ထိေရာက္မႈရွိေသာတရားေတာ္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ရည္ရြယ္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။
။ဤတရားကို ၀ါဆိုလျပည့္ေန ့ေန ့ဆြမ္း ဆက္ကပ္လႈဴဒါန္းေသာ-
ဂ်ာမနီနိုင္ငံ၊ဖရိုက္ဇင္းျမိဳ ့၊ ေဒါက္တာ စိုင္းလံုးေက်ာက္၊ေဒၚခင္သန္းျမ
တို ့၏ ေနအိမ္တြင္လည္းေကာင္း၊ ညခ်မ္းအခါ-ျမဴးနစ္ျမိဳ ့ ဂ်ာမနီနိုင္ငံ သူ
နိုင္ငံသား လူမ်ားအား လည္းေကာင္း ေဟာခဲ့ပါသည္။ ၄င္းတရားကို ျပန္လည္
မြန္းမံ ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အရွင္ေတေဇာဘာသ(ျမင္းျခံ)
သုဒၶံ အတၱာနံ ပရိဟႏၱဳ
(မိမိစိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ထားနိုင္ၾကပါေစ
သုဒၶံ အတၱာနံ ပရိဟႏၱဳ
0 ( မွတ္ခ်က္ေရးခ်င္ရင္ )