Myanmar Monk Student Association

လူဟုျဖစ္လာလွ်င္ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းဆိုသည္မွာ မလြဲမေသြရွိလာရသည္။ ထုိအခါ...လူမႈေရး၊ က်မ္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ အစရွိသည့္ အေရးကိစၥမ်ားအ တြက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စကားေတြေျပာလာၾကရသည္။ သူကေမး၊ ကုိယ္ကေျဖ၊ ကုိယ္ကေမး၊ သူကေျဖႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေျပာဆို ဆက္ဆံလာၾကရသည္။ ထုိသို႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံၾကရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ ေသာ့ခ်က္တစ္ခုရွိသည္။ “ပီယဝါစာ” ဟု ေခၚေသာ “ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္း” ပင္ျဖစ္သည္။
အင္းဝေခတ္စာဆုိ ရွင္မဟာရ႒သာရကလည္း “တစ္ေယာက္စကား၊ တစ္ေယာက္နားမွာ၊ မခါးရေအာင္၊ သတိေဆာင္၍၊ ေမာင္တုိ႔ဆိုေလ၊ ပ်ားသကားသို႔၊ ခ်ဳိလွေစ” ဟူ၍ ဆိုဆံုးမထားသည္။ မိမိေျပာလုိက္ေသာစကားေၾကာင့္ တစ္ဘက္သား အေနရခက္၊ အခံရခက္သြားလွ်င္ မိမိလည္းမေကာင္း၊ တစ္ဘက္သားလည္း ေကာင္း ျဖစ္ရသည္။ ထုိသို႔မဟုတ္ပါဘဲ ခ်ဳိသာႏူးညံ့ေသာ၊ သိမ္ေမြ႕ေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုဆက္ဆံပါလွ်င္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္ေလးစားမႈပိုမိုျဖစ္ထြန္း၍ လာႏိုင္သည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ဳိးရွိေစသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ႏႈတ္ခ်ဳိၾကပါ။ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္းသည္ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ “ယဥ္ေက်းမႈ” (တစ္နည္း) “က်င့္ဝတ္”ဟု ဆိုလွ်င္လည္း မွားအံ့မထင္။ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္းကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသင့္သည္။ သားစဥ္ေျမးဆက္ ေစာင့္ေရွာက္ရမည္။ ထုိသို႔ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္းကို မထိန္းသိမ္း၊ မေစာင့္ေရွာက္လွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈမွာလည္း မလြဲမေသြ တိမ္ေကာသြားရေပလိမ့္မည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလသည္ အစစအရာရာ တိုးတက္ထြန္းကားလာေသာ ကာလျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ ယေန႔ေခတ္ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းလာေသာ စကားလံုးမ်ားသည္လည္း ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ ေျပာင္းလဲလာၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ နားမခံသာေသာ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူငယ္၊ လူရြယ္မ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ လြန္စြာမွ ျပဳျပင္သင့္သည္။ လူငယ္ဟူသည္ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးထူေထာင္ၾကရမည့္ Future Stars ေလးမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူငယ္မ်ား ႏႈတ္ခ်ဳိေအာင္ ျပဳျပင္သံုးႏႈန္းတတ္ဖို႔လုိသည္။ အကယ္၍ ဤႏႈတ္ခ်ဳိျခင္းကို လူငယ္တို႔ို ဂရုတစိုက္ မက်င့္ႀကံၾကပါ လွ်င္ ေနာင္လာမည့္အနာဂတ္မွာ ရုိင္းပ်ေသာစကားလံုးမ်ား၊ လူရာမသြင္းသည့္ ကေမာက္ကမႏိုင္လြန္းလွေသာ စကားလံုးမ်ား ျဖင့္ ျပည့္ဖံုးေနေပလိမ့္မည္။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါကုန္။
လူငယ္တုိ႔သည္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ လုပ္ငန္းခြင္သုိ႔ ဝင္လာၾကရမည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခား၊ တိုင္းတစ္ပါးသို႔ထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္သြားလုပ္မည့္ လူငယ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသြားတက္မည့္ လူငယ္မ်ားလည္း ရွိမည္။ ျပည္တြင္းရွိ ကုမ္ပဏီ၊ စတုိးဆုိင္၊ ဘဏ္၊ Super market ၊ ကားဒရုိင္ဘာ စသည့္ျဖင့္ ကၽြမ္းက်င္ရာ အလုပ္အကို္င္မ်ားဆီသို႔ ေျခခ်လာၾကမည္။ ထုိအခါ ႏႈတ္ခ်ဳိ ျခင္းသည္ အလြန္အေရးပါလာသည္။ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားကလည္း အၾကင္လူငယ္မ်ား၏ အေနအထိုင္၊ စည္းကမ္းေသ ဝပ္မႈ၊ အထူးသျဖင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံရတြင္ ခ်ဳိသာေသာ စကားမ်ားျဖင့္ ေျပာဆိုတတ္မႈ စသည္တို႔ကို အကဲခတ္ၾကေပမည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မိမိဘက္က အရာရာ ျပဳျပင္ထားပါက အစစအရာရာ အဆင္ေျပမည္။ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ား သေဘာက်ေစမည့္ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္းအတတ္ပညာကိုလည္း Self-study လုပ္ထားသင့္သည္။ ျမန္မာစကားပံုမ်ားေတာင္ ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ “ႏႈတ္ခ်ဳိ သွ်ဳိတစ္ပါး”၊ “ႏႈတ္ခ်ဳိျပည္စိုး တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္” စသည္ျဖင့္။ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္းေၾကာင့္ ကမ ၻာေက်ာ္ သူေဌးႀကီးမ်ား၊ ကမ ၻာေက်ာ္ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စတုိးဆိုင္ပိုင္ရွင္မ်ားအထိ ဘဝေအာင္ျမင္ၾကသူမ်ားရွိ၏။ ထိုသူမ်ားသည္ လက္ေအာက္ငယ္သား အလုပ္သမားဘဝမွ ႀကီးပြားလာၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ အတုယူသင့္သည္။ လူငယ္တို႔ အားက်သင့္သည္။
လူႀကီးတုိ႔ကိုလည္း ေျပာခ်င္ေသးသည္။ လူႀကီးတို႔တြင္လည္း စကားေျပာခ်ဳိသာသူမ်ားရွိသလိုိ စကားေျပာၾကမ္းတမ္းသူမ်ား လည္း ရွိေနျပန္သည္။ လူႀကီးတို႔သည္လည္း လူငယ္၊ လူရြယ္၊ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား၊ တပည့္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေန ၾကရသည္။ ထုိသို႔ဆက္ဆံရာတြင္ လူႀကီးတုိ႔က လူငယ္မ်ားကို ဦးစားေပးသင့္သည္။ ၫွာတာသင့္သည္။ ခ်ဳိသာေသာ စကား မ်ားျဖင့္ ဆက္ဆံသင့္ၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ လူႀကီးသည္ အားႀကီး၍ လူငယ္သည္ အားနည္းသည္။ မိမိသည္ လူႀကီးဟူေသာ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ဆန္ျဖင့္ လူငယ္မ်ားအေပၚ အထက္စီးက ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေျပာဆို ဆက္ဆံပါလွ်င္ လူငယ္မ်ား မည္သို႔ရွိမည္နည္း။ လူငယ္မ်ား မည္သို႔ခံစားၾကရမည္နည္း။ မိမိေျပာလုိက္ေသာ ခက္ထန္ေမာက္မာသည့္ စကားေၾကာင့္ လူငယ္မ်ား သူတုိ႔၏ ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲတြင္ တေျမ႕ေျမ႕ခံစားသြားရေခ်မည္။ သူတုိ႔၏ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး အတြက္ နာက်ည္းစရာေတြအျဖစ္ စိတ္ထဲတြင္ ေတးမွတ္ထားသူမ်ားလည္း ရွိေခ်မည္။ မည္သူမဆို မိမိအေပၚ တေလးတစား ႏွင့္ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာဆိုဆက္ဆံသည္ကိုသာ လက္ခံလိုသူခ်ည္းျဖစ္သည္။
ဟစ္တလာကို ၾကည့္ပါ။ ကမ ၻာေပၚရွိ ရက္စက္သူမ်ား စာရင္းတြင္ ပါဝင္သည့္ နာဇီပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္ ဟစ္တလာ။ သူငယ္ငယ္က အလြန္စာေတာ္ၿပီး လိမ္လိမ္မာမာ၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း၊ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေနတတ္သည္။ ျဖဴစင္ရိုးသားသည္။ သူ႕ကို ယခုကဲ့သို႔ပင္ ၾကမ္းၾကဳတ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု မည္သူမွ် ထင္မွတ္မထားခဲ့။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ အမွန္တကယ္ ရက္စက္သူဘြဲ႕ကို တကၠသိုလ္မ်ားမွ မခ်ီးျမွင့္ဘဲ လက္ဝယ္ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ရသည္။ ဤသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္ဟု ထင္သနည္း။ သူငယ္ငယ္က ဆရာတစ္ေယာက္၏ ေမာက္ေမာက္မာမာ ေျပာဆုိျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ ဤသည္ကုိ သူမေက်နပ္ခဲ့။ သူ႕ရင္ထဲတြင္ ေတးမွတ္ထားသည္။ ယင္းမွစ၍ သူသည္ လူတကာကို မုန္းတီးသြားခဲ့သည္။ ခ်ဳိသာစြာ သံုးႏႈန္း၍မေျပာဆုိတတ္ေသာ ဆရာတစ္ေယာက္၏ စကားေၾကာင့္ လူငယ္ေက်ာင္းသားေလး ဟစ္တလာ၏ဘဝ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္သြားခဲရသည္။ လူႀကီးတို႔သတိသံေဝဂ ယူေစခ်င္သည္။ လူႀကီးတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္လည္း “ငါ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ ႏုနယ္ပ်ဳိမ်စ္တဲ့ ဘဝေလးေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ပါလား”ဟူ၍ စြဲမွတ္ထားသင့္သည္။ ထုိသို႔ ေျပာင္းလဲရာတြင္ အေကာင္းဘက္ကို ျဖစ္ေစရန္ လူႀကီးတု႔ိ ေရွးရႈေဆာင္ရြက္ျပဳျပင္သင့္သည္။ ႏႈတ္ကို ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာတတ္ရမည္။
မိမိသည္ ဘဝေအာင္ျမင္၍ တစ္ဘက္သားကို စည္းရုံးႏိုင္လုိလွ်င္ ႏႈတ္ခ်ဳိျခင္းကို လက္ကိုင္ထားရမည္။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ္ခ်င္းစာတရား ရွိဖုိ႔လည္းလုိသည္။ “စကားသည္ ဓါးသြားထက္ပင္ ထက္၏”ဟု ၾကားဖူးသည္။ မိမိေျပာလုိက္ေသာ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ တစ္ဘက္လူတြင္ အေနရ၊ အထိုင္ရ ခက္သြားေစ၏ေလာ၊ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစ၏ေလာ ဟူ၍ မိမိကိုယ္ကုိ ေဝဖန္သံုးသပ္တတ္ရန္လုိသည္။ မိမိေျပာလုိက္ေသာ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ တစ္ဘက္သား အခံရခက္သြားေစပါလွ်င္ မည္သို႔ ခံစားသြားရမည္နည္း။ ထို႔အတူ မိမိကို တစ္ျခားတစ္ေယာက္က အခံရခက္ေစမည့္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ကိုင္ေပါက္ေျပာဆုိလာလွ်င္ မိမိေကာ အဘယ္သို႔ ခံစားသြားရမည္နည္း။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဝခြဲတတ္ရန္လိုသည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ေတာ့မည္။ မိမိသည္ ဘဝတြင္ ေအာင္ျမင္ခ်င္သည္။ လူခ်စ္လူခင္ ေပါလုိသည္ဆုိလွ်င္ ဝစီကံတည္း ဟူေသာ ႏႈတ္ကို ခါးတမာလုိ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဘက္သားနားဝင္ခ်ဳိေအာင္ ပ်ားသကာလုိ ျပဳျပင္သင့္ေပသည္။ သင့္တြင္ ျပဳျပင္လိုက အခ်ိန္ရွိေသးသည္။ ေနာက္မက်ေသး။ ။

...............
မာန္ယုေက်ာ္(ေရႊဝေျမ)
၂ဝဝ၇ ၊ ဇန္နဝါရီ