ဓမၼလမ္းေၾကာင္း၌ ရိွေသာ မက်န္ေတာ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္
ဘာမွ မက်န္ေတာ့သည့္ အဆင့္ျဖစ္သည္။ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္မ်ားလည္းမျဖစ္ေတာ့ေပ
မရိွေတာ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ေျပာရလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ သုခ ေျပာရလွ်င္ကား ဘာတစ္ခုမွ မရိွေပ ၊ ယင္းအေျခ အေနကို “သုညတ ထင္ရွားတည္ရိွေနေပသည္။
သိျမင္ျခင္းသည္ လံုးလံုး မရိွေတာ့ေပ ငါးစာ” အျဖစ္ျပရန္နွင့္ ပထမ ေျခလွမ္းအေနျဖင့္ လူတ႔ကို ဘာသာတရားထဲ သတ္မွတ္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကုသိုလ္၏ အျမင္မ်ဳိး မေပၚေပါက္လာမီ အခ်ိန္ကာလအထိ၊ မည္သည့္တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈ မျဖစ္ေစဘဲ ဒုကၡကိုသာလွ်င္ ေရွ႕ရႈသည္အခ်ိန္ကာလအထ ိ သူတို႕အား ေကာင္းမႈ၏ အက်ဳိးကိုး ေမွ်ာ္ကိုျပီး
မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ ေစခဲ့ေလသည္။ ဤကား တရားအဆံုးအမကို
အေစားဆံုးအဆင့္၌ အဘယ္ေၾကာင့္ အက်ဳိးဖလကို ရယူမႈ အေပၚ၌
ျဖစ္ေလသည္။ ရိွေသာ ေနာက္ေျခလွမ္းမွာ ဒုစရိုက္မႈကို မျပဳလုပ္ဘဲ၊ မည္သည့္ အရာ
ဝျခင္း မရိွဘဲ မိမိ၏ စိတ္ဆႏၵရင္းျဖင့္ ရိုးသားစင္ၾကယ္စြာ ေနထိုင္ျခင္း
မ္းေျမာက္ရႊင္လန္းမႈ၊ ယင္း သုခကို ခံစားေသာ “ ငါ ” ဟူေသာ အတၱစြဲ အတၱအသိ
ထိုထက္ျမင့္ေသာ အဆင့္မွာမူ “ငါ” ဟူေသာ အစြဲ လံုး
ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းအဆင့္ကား လံုးဝ ျပီးစီးသြားသည့္ အဆင့္ျဖစ္ေလသည္။ လုပ္စရာ
အဆင့္ျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲ၌ “ငါ” စြဲ “အတၱ” စြဲ မရိွေတာ့ေပ။ စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့ျခင္း
စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္မ်ားလည္းမျဖစ္ေတာ့ေပ။ အေၾကာင္းမူကား စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရမည္၊ ဒုကၡျဖစ္ရမည္
ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအေျခအေန၊ ထိုအဆင့္၌ အရပ္သံုး စကား၊ လူသံုးစကားျဖင့္
ရိွေလသည္။ အျမင့္ဆုံးသုခ ရိွေလသည္။ သို႕ရာတြင္ ဓမၼစကားျဖင့္
မရိွေပ။ ရစရာလည္း မရိွေပ။ ရိွစရာလည္း မရိွေပ။ ဘာတစ္ခုမွ် မရိွေတာ့ေပ
သုညတ” (သုည၏ အျဖစ္)ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အရာဝတၳဳ ဟူသမွ်
သို႕ရာတြင္ ယင္းအရာဝတၳဳမ်ားက ိူ “ငါ” “ငါ့ဟာ” ဟူေသာ အစြဲျဖင့္
မရိွေတာ့ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ “သုည” ဟုေခၚျခင္းျဖစ္ေလသည္။
........................
ပါရဂူ ဓမၼစကား
0 ( မွတ္ခ်က္ေရးခ်င္ရင္ )