လာလွည့္၊ ရွဳလွည့္၊ ၾကည့္လွည့္တဲ့၊ အဲဒါ ဗုဒၶဘာသာ၊ ဗုဒၶ ဓမၼ၊ ဗုဒၶစကား၊ ကမၻာမွာ ရွိရွိသမွ် ဘာသာေတြကုိ လုိက္ၾကည့္၊ စစ္ေဆးေပးပါ၊ ဘယ္မွာမွ ဒီစကားမရွိဘူး၊ အဂၤလိပ္စာလုံးလုိ ေျပာရရင္ေတာ့ Come and See ေပါ့၊ သူတုိ႔ဘာသာေတြကေတာ့ ဒီလုိေျပာတယ္- Come and Believe တဲ့၊ လာၿပီး ယုံတဲ့၊ အဲဒီမွာကိုက ကြာသြားၿပီ၊ ကြဲသြားၿပီ၊ ဘာသာအမ်ားစုက ဖီလုိဆိုဖီေခၚတဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို အဓိကထားသည္၊ ကိုးကြယ္မႈကို အေလးေပးသည္၊
လုိက္နာမႈေတာ့ရွိသည္ပါပဲ၊ သို႔ေသာ္ အလုပ္ေတာ့ ျဖင့္ သိပ္ၿပီးွရွာမေတြ႔ခဲ့၊ ကိုယ္က မျမင္ခဲ့တာျဖစ္ႏိုင္သည္၊ ဗုဒၶဓမၼမွာက ဒီလုိမဟုတ္ဘူး၊ ထပ္ေျပာတယ္ ၀ိဇၨာစရဏ သမၸေႏၷာတဲ့၊ အတတ္ပညာ အက်င့္နဲ႔ျပည့္စုံတယ္တဲ့၊ အတတ္ပညာခ်ည္းရွိသည္မဟုတ္၊ ဖီလုိဆုိဖီလုိ႔ေခၚတဲ့ အေတြးေတြထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္မေန၊ ေနာက္က ကပ္လ်က္အက်င့္-စရဏက ပါလာ ရသည္၊ ပါလာသည္ပဲ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶဘာသာသည္ အေတြးအေခၚေတြထက္ လက္ေတြ႔ကုိဦးစားေပးသည္၊ ဘ၀မွာ ဗဟိဒၶစင္ၾကယ္မႈေတြထက္ အတြင္းအဇၥ်တၱကို အသားေပးသည္၊ အမ်ားစုဘာသာေတြဟာ သူ႔အတုိင္းတာနဲ႔သူ လြတ္ေျမာက္ဘို႔ေျပာသည္၊ သူတုိ႔လြတ္ေျမာက္ျခင္းက ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ကား မတူ ျခားျပန္သည္၊ သူတို႔က အလႅာအရွင္ျမတ္နဲ႔ေတြ႔ဘို႔၊ ေရရွဳခရစ္ေတာ္ထံမွာ ထာ၀ရအသက္ကို ရဘုိ႔၊ ျဗာဟၼာႀကီးနဲ႔ေပါင္းဆုံဘို႔ စသည္ စသည္ေပါ့၊ သူ႔အဓိပၸါယ္နဲ႔သူ၊ သူ႔ခံယူခ်က္နဲ႔သူ ယုံၾကည္ၾကသည္၊ ယူၾကသည္၊ ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ျဖင့္ ဒုကၡဆင္းရဲေတြနဲ႔ဖြဲ႔တည္ထားတဲ့ ေဟာဒီသံသရာစက္ထဲ တစ္၀ဲလယ္လယ္ ေနရျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ဘုိ႔ကို ဦးတည္သည္၊ အဲဒီလုိလြတ္ေျမာက္ဘို႔ကိုလည္း ကိုယ့္ဟာကို ႀကဳိးစားရမည္၊ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ကိုယ့္ကို သြားေလေရာ့ နိဗၺာန္၊ သြားေလေရာ့ နတ္ျပည္၊ သြားေလေရာ့ လူ႔ျပည္စသည္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းမေပးႏိုင္၊ တန္ခုိးေတြနဲ႔ ေဆာင္းခ်ည္းမေပးႏိုင္။
နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ႀကဳိးစားေနသူကိုလည္း မည္သူကမွ် မေရာက္ရေအာင္ မတားျမစ္ႏုိင္၊ မင္းကို ငါမုန္းတယ္၊ မင္းနိဗၺာန္ကုိ မေရာက္ေစရဘူးဟု မတားျမစ္ႏုိင္ေပ၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သုံးေလာကထြဋ္ထား သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ပင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ လူသားတစ္ဦးကို ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးကို ဖန္ဆင္းမေပးႏုိင္၊ တန္ခုိးျဖင့္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္၊ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တုိင္က ေျပာထားသည္၊ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ-တဲ့၊ မိမိကုိယ္သာ ကိုးကြယ္ရာ၊ မိမိကုိယ္သာ အားကိုးရာတဲ့၊ အတၱသရဏံ၊ အတၱဒီပံ-တဲ့၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုးကြယ္၊ ကိုယ့္မီးကိုယ္ထြန္း၊ ကိုယ့္အလင္း ကိုယ္တည္ေဆာက္ရမယ္တဲ့။
ဒီေနရာမွာ လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားက မွားယြင္းတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကသည္၊ လူ႔အဖြဲ႔စည္းထဲ မွာေနၿပီး ေနရာတုိင္းမွာ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ-ဆိုၿပီး ေျပာတတ္ၾကသည္၊ သာမန္ လူတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ ဒီစကားက အၿမဲမွန္ေနတာပါ၊ ေျပာစရာမရွိပါဘူး၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေခါင္းေဆာင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကိုယ့္တစ္ေယာက္ထဲ ကိုယ့္ဟာကို ေကာင္းေနလုိ႔ ကိုယ့္ဟာကို အားကိုးေနလုိ႔မရပါဘူး၊ မိမိေကာင္းေအာင္ အရင္က်င့္သုံးေနထုိင္ၿပီး ေအာက္လက္ေတြ တပည့္ေတြလည္း ေကာင္းေအာင္လုပ္ရပါမည္၊ လမ္းညႊန္ရပါမည္၊ ဆုံးမရပါမည္၊ အဖြဲ႔အစည္း ေကာင္းေအာင္သြင္သင္ျပသရပါမည္၊ ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလား ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားက ေနာက္ႏြားတစ္သိုက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္လုိက္၏ ဆုိသလုိပါပဲ၊ ေရွ႕ေဆာင္က ေကာင္းေအာင္ဦးစြာ ေနျပ ထုိင္ျပ ေလွ်ာက္ျပမွ ေနာက္လုိက္ေတြက အေကာင္းေနာက္ကို လုိက္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္၊ ဒီလုိမဟုတ္ရင္ပဲ ဦးေဆာင္သူ ျဖစ္ၿပီး ငါေကာင္းေနရင္ၿပီးတာပဲဆုိၿပီး ေနလုိ႔ကေတာ့ ဘာမွတုိးတက္လာစရာမရွိပါဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ သာသနာေတာ္ကို တည္ေထာင္သူပါ၊ သူ႔မွာေကာင္းၿပီးသားပါ၊ သူ႔အတြက္တစ္ခု တည္းကိုသာ ၾကည့္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ဟို…လြန္ေလၿပီးတဲ့ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းအထက္ကပင္ ဒီပကၤရာဘုရားေျခေတာ္ရင္းမွာ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္ေရာက္ႏိုင္သူပါ၊ သူေကာင္းသလုိ သံသရာထဲ ၾသဃ၀ဲထဲမွာ နစ္ေနၾကတဲ့ သတၱ၀ါေတြကိုလည္း ေကာင္းေစလုိတဲ့စိတ္၊ သူ ေလာကသံသရာထဲက လြတ္ေျမာက္သလုိ သတၱ၀ါေတြကိုလည္း လြတ္ေစလုိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးရဲ့ စိတ္ထားေၾကာင့္ပင္ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းၾကာေအာင္ ပါရမီေတာ္ေတြကို ျဖည့္စြမ္းၿပီးသကာလ သဗၺညဳဘုရားရွင္ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ၊ ဘုရားျဖစ္ေတာ့လည္း အလကားမေနခဲ့ပါဘူး၊ ရည္ရြယ္ခ်က္အတိုင္း တစ္ေန႔ကို ၂ နာရီခြဲမွ်သာ အနားယူၿပီး ၂၁ နာရီခြဲကို သတၱ၀ါေတြအတြက္ တရားေတြေဟာ၊ သံသယေမးခြန္းေတြ ေျဖရွင္းေပးရင္းနဲ႔ 45 ႏွစ္ၾကာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တာပါ။
သတၱ၀ါတစ္ဦး၊ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ သံသရာထဲက လြတ္ေျမာက္ဘို႔ကေတာ့ျဖင့္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးမွ ရပါလိမ့္မယ္၊ ကိုယ့္ဒါနေကာင္းဘုိ႔ ကိုယ့္သီလေကာင္းဘို႔ ကိုယ့္ဘာ၀နာ တရားေကာင္းဘုိ႔ ႀကဳိးစား အားထုတ္ျခင္းကိုျဖင့္ ဘသူကမွ စြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါ၊ ကုိယ္ပဲအဓိက ေကာင္းရမွာပါ၊ ကိုယ့္ဒါန ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ရမယ္၊ ကိုယ့္သီလ ကိုယ္က်င့္တရား ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ေကာင္းေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းရပါမယ္၊ သမထ ဘာ၀နာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၀ိပႆနာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္း ပြားမ်ား အားထုတ္မွ ကိုယ္ရပါမယ္၊ သူမ်ားကို အပြားမ်ားခုိင္းလုိ႔ မရပါဘူး၊ ကိုယ့္လြတ္ေျမာက္ေရးကို ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ႀကဳိးစားအားထုတ္ရပါမယ္၊ အဲဒီေနရာမွာေတာ့ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ-ပါ၊ ေနရာတုိင္းမွာ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ- မလုပ္ေကာင္းပါဘူး။
ကမၻာေပၚရွိ ကိုးကြယ္မႈဘာသာတရားေတြမွာ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ အေကာင္းေတြ ရွိၾကတာခ်ည္း ပါပဲ၊ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေနၾကလုိ႔လည္းပဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုအမႊန္းတင္ၿပီး ရုိေသေလးစားေနၾက တာခ်ည္းပါပဲ၊ ဒီေတာ့ ဘယ္ဘာသာမေကာင္းဘူး၊ ဘယ္ဘာသာေကာင္းတယ္ဆုိတာကေတာ့ လက္ခံတဲ့သူ ယုံၾကည္တဲ့သူအေပၚမွာပဲတည္ပါတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ကိုယ့္ဘာသာတရားကို အမႊန္းတင္ၿပီး သူမ်ားဘာသာကို နိမ့္ခ်မႈကို ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး၊ ဘုရားရွင္ရာ ဒုကၡဆင္းရဲ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းစဥ္ကုိရွာခဲ့တဲ့ေနရာမွာ သူ႔အလုိရွိတဲ့ပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိ ေအာင္ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းၾကာ ရွာေဖြခဲ့ရပါတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ပါရမီဆယ္ပါး၊ အျပားသုံးဆယ္ကို အရင္းတည္ခဲ့ရပါတယ္၊ ျဖည့္က်င့္ခဲ့ရပါတယ္၊ အဒီလုိျဖည့္က်င့္ၿပီးတာေတာင္မွ ေနာက္ဆုံး သိဒၶတၳမင္းသားဘ၀မွာ ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာေအာင္ က်င့္ႀကံခဲ့ရပါေသးတယ္၊ အဲဒီေနာက္မွ ဒီလုိအက်င့္ေတြဟာျဖင့္ အစြန္းတစ္ဖက္ကို ေရာက္ေနတဲ့ အမွားဆုိတာေတြသိၿပီး မဇၥ်ိမပဋိပဒါလုိ႔ေခၚတဲ့ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ မဂၢင္ရွစ္ပါးျဖည့္က်င့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွ သစၥာေလးပါးကုိ ပုိင္းျခားျခားထင္ထင္ သိေတာ္မူခဲ့တာပါ။
သိေတာ္မူၿပီးဘုရားျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကေန ၄၉-ရက္ၾကာ ေဗာဓိပင္နဲ႔အနီးတစ္၀ုိက္မွာ သိရွိေတာ္မူခဲ့ ၿပီးတဲ့တရားေတာ္ေတြကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူသိခဲ့တဲ့အတုိင္း သစၥာေလးပါးတရားေဒသနာ ေတာ္ကို သတၱ၀ါေတြသိရွိေစဘို႔ နည္းမ်ဳိးစုံအသုံးျပဳၿပီး ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ေဟာလုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ဦးစြာပထမ ဘယ္ဟာကိုမွ အစြန္းမထြက္ေစနဲ႔၊ အလယ္အလတ္လမ္း စဥ္ကုိ ေသခ်ာက်င့္ၾက၊ ဘ၀ဆုိတာ ရလာတာနဲ႔ ဆင္းရဲၿပီးသားပဲ၊ အဲဒီဆင္းရဲေတြမွာ ပဋိသေႏၶေနရတာလည္း ဒုကၡသစၥာအမွန္၊ အုိရတာလည္း ဆင္းရဲအမွန္၊ နာရတာလည္း ဆင္းရဲအမွန္၊ ေသရတာလည္း ဆင္းရဲအမွန္၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ကြဲကြာေနရတာ၊ မခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေပါင္းဆုံေနၾကရတာလည္း ဆင္းရဲအမွန္၊ ၿခဳံၾကည့္ရင္ ေဟာဒီရလာတဲ့ ဥပါဒါနာကၡႏၶာငါးပါးလုံးဟာ ဆင္းရဲေတြခ်ည္းပဲ၊ ဒီသစၥာအမွန္ကုိေတာ့ ဒုကၡအရိယသစၥာလုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒီကေန လြတ္ေအာင္ က်င့္ၾကလုိ႔မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါ။
ဆင္းရဲအမွန္ကိုသာ ေဟာျပခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီဆင္းရဲေတြဘာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္က အရင္းခံတယ္ဆုိတာကိုလည္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါပဲ၊ ဆင္းရဲေတြကို ျဖစ္ေပၚေစတာဟာ လုိခ်င္တဲ့တဏွာသမုဒယေၾကာင့္ျဖစ္တယ္၊ ကာမတဏွာ၊ ဘ၀တဏွာ၊ ၀ိဘ၀တဏွာ ဒီတဏွာေတြေၾကာင့္ပဲ ဘ၀ေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတြ႔ေနၾကရတာပါပဲ၊ ဒါဟာလည္း အမွန္တရားတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီဘ၀ကိုျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အမွန္တရားဟာ ဒုကၡသမုဒယ အရိယသစၥာပါပဲ။
ဒီဆင္းရဲေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ေနရာကို နိဗၺာန္လုိ႔ေခၚပါတယ္၊ အဲဒီနိဗၺာန္ကုိေရာက္ၿပီဆုိရင္ျဖင့္ ဘ၀ျပတ္သြားပါၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ ဘ၀ေတြမလာေတာ့ပါဘူး၊ ဘ၀ေတြ မလာေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဆင္းရဲေတြလည္း ကင္းသြားပါၿပီ။ တကယ့္ကို ၿငိမ္းေအးတဲ့ သႏၱိသုခကို ရသြားၾကပါၿပီ၊ အဲဒီအမွန္တရားကိုေတာ့ ဒုကၡနိေရာဓအရိယသစၥာ = ဒုကၡေတြကင္းျပတ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းလုိ႔ဆုိပါတယ္။
ၿငိမ္းေအးျခင္းအမွန္တရား နိဗၺာန္ကုိသာ ေဟာခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီကိုေရာက္ေစႏုိင္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားလုိ႔ေခၚတဲ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကို သြားရာလမ္းျဖစ္တဲ့ ဒုကၡနိေရာဓပဋိပဒါ ေခၚတဲ့ မဂၢအရိယသစၥာ- ကိုလည္း ေဟာျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီလမ္းကေတာ့-
၁။ မွန္ေသာအျမင္ - သမၼာဒိ႒ိ
၂။ မွန္ေသာ အႀကံ - သမၼာသကၤပၸ
၃။ မွန္ေသာ အေျပာ - သမၼာ၀ါစာ
၄။ မွန္ေသာ အလုပ္ - သမၼာကမၼႏၱ
၅။ မွန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ - သမၼာအာဇီ၀
၆။ မွန္ေသာ လုံ႔လႀကဳိးကုတ္အားထုတ္မႈ - သမၼာ၀ါယာမ
၇။ မွန္ေသာ သတိ၊ မွန္ေသာ ေအာက္ေမ့ အမွတ္ရမႈ - သမၼာသတိ
၈။ မွန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ - သမၼာသမာဓိ
ဒီတရားေတြကို ၾကည့္ၾကပါ၊ ဘယ္နားမွာမေကာင္းတာရွိပါသလဲ၊ ဘယ္နားမွာ မွားေနပါသလဲ၊ ဘယ္လုိမ်ဳိးေ၀ဖန္ၾကပါမလဲ၊ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကပါ၊ လာလွည့္ ၾကည့္လွည့္ပါ၊ ဆန္းစစ္ပါ၊ ေလာကမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိ႔ ရတဲ့အရာမွန္သမွ် ေတဘူမက သခၤါရအားလုံးဟာ အနိစၥ - အၿမဲမရွိပါဘူး၊ ဒုကၡ - ဆင္းရဲေနၾကတာပါ၊ အဲဒါေတြ အားလုံး ကိုယ္တစ္ခုမွမပိုင္ဘဲနဲ႔ သူ႔သဘာ၀အတိုင္း ေရြ႔ရွားေနၾကတာပါပဲ၊ မအုိခ်င္လည္း မေနရ၊ မနာခ်င္လည္း မေနရ၊ မေသခ်င္လည္း မေနရပါဘူး၊ အုိျခင္း နာျခင္း ေသျခင္းတရားေတြနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ဆက္ဆံေနရတာပါ၊ အနတၱခ်ည္းပါပဲ၊ ပိုင္ဆုိင္တာကေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့အမႈျဖစ္တဲ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ၊ ဒီကံသုံးပါးပါပဲ။
ဘုရားက လာၾကည့္ၾကလုိ႔ပဲေျပာတာပါ၊ လာၿပီး ယုံၾကည္လက္ခံၾကလုိ႔မေျပာပါဘူး၊ ယုံခ်င္ယုံ၊ လက္ခံလုိက လက္ခံ၊ အရမ္းကာေရာေတာ့ လက္မခံေလနဲ႔၊ ကုိယ့္ဟာကို ဆန္းစစ္ေ၀ဘန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်င့္ႀကံၿပီးမွ အေကာင္းအဆုိး အေၾကာင္းအက်ဳိးညီမွ လက္ခံလုိ႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မွတ္ေၾကာက္တစ္ခုသဖြယ္ျဖစ္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ဆက္ေလ့လာလုိက္ပါဦး။
တစ္ခါတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားသခင္ဟာ ကာလာမမ်ဳိးႏြယ္စုေတြ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ေကသမုတၱိနိဂုံး၊ ေကသမုတၱိရြာကို ၾကြေရာက္လာပါတယ္၊ အဲဒီေခတ္ကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘုရားအမည္ခံ၊ ဇိနအမည္ခံပုဂၢဳိလ္ေတြကမ်ား၊ သူ႔တရားသူေဟာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ငါဗုဒၶ၊ ငါဘုရားနဲ႔ ရပ္သူရြာသားေတြဟာ ဘယ္ဟာက တကယ့္ဘုရားအစစ္ဆုိတာကို မေ၀ခြဲႏုိင္ၾကပါဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရား ကိုလည္း အရွင္ကသာ ဗုဒၶဘုရားပါလုိ႔ေျပာေန၊ အကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရြာကိုျဖင့္ အရွင္လုိဘုရားေတြ ၾကြလာခဲ့ေပါင္း မေရတြက္ႏုိင္ပါဘူး၊ သူတုိ႔တရားေတြကလည္း တစ္မ်ဳိးစီ တစ္မ်ဳိးစီ ျဖစ္ေနလုိ႔ မွတ္လုိ႔လည္း မႏုိင္၊ ဘယ္ဟာက အမွား၊ ဘယ္ဟာက အမွန္ဆုိတာလည္း အကၽြႏု္ပ္တုိ႔ မေ၀ခြဲႏုိင္ေတာ့ပါလို႔ ေလွ်ာက္ၾကေလတယ္။
ဒီေတာ့ျမတ္စြာဘုရားက
အုိကာလာမလူမ်ိဳး အမ်ိဳးေကာင္းသားတို့--- သင္တိုသည္ လက္ခဲက်င့္သံုးအပ္ေသာ အမွန္တရားဓမၼတ႔ိုကို ဒီ(၁၀)ခ်က္ျဖင့္ဆင္ျခင္စီစစ္ျပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္အားထုတ္ျပီးေတာ့ ေနထိုင္ႀကပါ ကုန္ေလာ့ဟု မိန့္ေတာ္မူခဲပါတယ္။
၁။ ေရွးစကားျဖစ္ရံုနဲလည္း အယူ၀ါဒ တခုကိုလက္မခံလိုက္ပါနဲ႔အံုး။
၂။ ဓေလ့ထံုးစံ ျဖစ္ရံုနဲ႔လည္း အားလံုးကို အမွန္ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆျပီး လက္ခံက်င့္သံုုး ျခင္းမျပဴပါနဲ႔အုံး။
၃။ လူသိထင္ရွား နာမည္ေက်ာ္ႀကားရံုးနဲ႔ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲ အဲဒီအယူ၀ါဒကို
လက္မခံပါနဲ႔အုံး။
၄။ ေရွးေဟာင္းစာေပးက်မ္းဂန္းေတြထဲမွာ ေရးထားတာဘဲဆိုျပီးေတာ့လဲ အလြယ္တကူနဲ
လက္မခံလိုက္ပါနဲ႔အုံး။
၅။ မိမိရ့ဲဥာဏ္နဲေတြးေခၚႀကံဆတဲ့ အယူအဆေတြကိုလည္းပဲ မွန္လွျပီ ဟုတ္လွၿပီလို႔ မသပ္မွတ္ပါနဲ႔အုံး။
၆။ အမွီျပဳအပ္တဲနည္းနာ နိႆယေတြ အေႀကာင္းျပခ်က္ေတြရွိေနတာဘဲ ဆိုျပီးေတာ့ လည္း အလြယ္တကူနဲ႔ လက္ခံမႈ ့မျပဴပါနဲ႔အုံး။
၇။ မိမိဘာသာ ေတြးေခၚစဥ္စားျပီး ဟုတ္လွျပီ မွန္လွၿပီလို႔ သေဘာက်နပ္ ႏွစ္ျခိဳက္ရုံေလးနဲ႔ လက္မခံပါနဲ႔အံုး။
၈။ မိမိရ့ဲ ေတြးေခၚစဥ္စားမူ့ေတြနဲ႔ တစ္ထပ္ဘဲဆိုျပီးေတာ့လည္း လက္မခံလိုက္ပါနဲ႔အံုး
၉။ အမ်ားက ေလးစားရုိေသေလးစားအပ္တဲ့ ပုဂၢဴိလ္ႀကီးရဲ့ ေျပာစကားေတြပဲ ဆိုျပီးေတာ့ လည္း မဆင္ျခင္ဘဲ မယံုႀကည္လိုက္ပါနဲအံုး။
၁၀။ ငါတို့ရင္ႏွီး ကၽြမ္း၀င္ခင္မင္တဲ့ ငါတို႔ဆရာသမားေတြကေျပာတာဘဲဆိုျပီးေတာ့ လည္းအျပီး သတ္မွတ္လက္ခံ ယံုႀကည္မူကိုမျပဴလိုက္ပါနဲအံုး။
ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် သိတဲ့အသိကုိ က်င့္ၿပီးမွ ဒါဟာ အေကာင္း၊ ကုသုိလ္ျဖစ္တယ္၊ အျပစ္ကင္းတယ္၊ ဒါဟာ မေကာင္းဘူး အကုသုိလ္ျဖစ္တယ္၊ အျပစ္မကင္းဘူး၊ အဲဒီလုိသိတဲ့အခါမွ အေကာင္းကိုက်င့္၊ အျပစ္ကိုခြါ မေကာင္းတာေတြကို ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ အေကာင္းအဆုိး ကုိယ္တုိင္သိရွိမွ ယုံၾကည္မွ ဆက္လုပ္ၾကဟု မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဒါဟာ ဗုဒၶစကားပါပဲ၊ သုံးေလာကထြဋ္ထား သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားရဲ့စကားေတြပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဧဟိ ပႆေကာ = လာလွည့္ ၾကည့္လွည့္ ရွဳလွည့္- ဟု ဖိတ္ေခၚရပါေၾကာင္း……
12. 12. 2009
0 ( မွတ္ခ်က္ေရးခ်င္ရင္ )